“We luisteren te weinig naar jongeren”, concludeerde vicepremier Petra De Sutter (Groen) nadat ze een uur lang de vragen had beantwoord van de zesdejaars die bij COLOMAplus in Mechelen school lopen. “We denken te snel dat we weten wat goed voor hen is.” Een pijnlijke conclusie na een even pijnlijk uurtje televisie. In de laatste aflevering van Eerste keus mocht De Sutter, samen met haar collega’s Ben Weyts (Vlaams minister van Onderwijs voor N-VA) en premier Alexander De Croo (Open Vld) haar opwachting maken. Het format is ondertussen bekend. De politici die op de guestlist staan nemen plaats op een schietstoel midden in de zaal en krijgen daar een spervuur van vragen op zich afgevuurd.
“Mocht uw eigen partij niet bestaan, op welke partij zou u dan stemmen?” wou Juanito bijvoorbeeld weten. Een openingsvraag die meteen behoorlijk wat licht wierp op hoe de regeringsvorming na zondag zou kunnen lopen. De Sutter en haar partij schurken nadrukkelijk tegen Vooruit aan, terwijl Weyts voor het moedige midden van cd&v koos. Alleen De Croo weigerde in zijn kaarten te laten kijken. Hij stemde nog liever blanco dan sympathie voor een andere partij te moeten tonen.
Etnisch profileren
Tot zover amper een vuiltje aan de lucht. Dat veranderde toen Yasmin, die business economics studeert, wou weten hoe de aanwezige politici dachten over etnisch profileren bij politiediensten. Een thema dat bij haar leeftijdsgenoten wel degelijk leeft zo bleek toen Tom Waes wou weten wie van de aanwezige leerlingen dacht dat mensen met een migratieachtergrond vaker gecontroleerd werden door de politie. Ondanks het feit dat zowat de hele zaal de hand opstak probeerde Weyts het probleem te minimaliseren door een vaag verhaal te beginnen over de diverse vriendenkring van zijn zeventienjarige zoon en hoe afkomst en huidskleur onder die jongeren totaal geen issue is.
De Croo liet dan wel weten dat controleren op basis van huidskleur of achtergrond strikt verboden is, met concrete maatregelen om die praktijk tegen te gaan kwam hij niet. Terwijl dat soort maatregelen nochtans precies was waar de leerlingen van COLOMAplus op hoopten. Dat bleek toen even later opnieuw zowat alle handen de lucht in gingen toen er gevraagd werd wie vond dat de politie – zoals Groen voorstelt – voortaan alle controles zou moeten registreren en motiveren.
Pensioenen
Maar de ware omvang van de kloof tussen de jongeren en de politici die hen zouden moeten vertegenwoordigen moest toen nog duidelijk worden. Door het over de pensioenen te hebben bijvoorbeeld. Jana, een kapster in spe, wou weten of zij überhaupt nog op pensioen zou kunnen en hoeveel er in dat geval dan maandelijks op haar rekening zal worden gestort. Een beetje een non-vraag vond De Croo. Want pensioenen voor wie niet meer werkt, worden betaald door diegenen die op dat moment wel nog aan het werk zijn. En ook over pakweg veertig jaar, wanneer Jana stilaan aan pensioen zou kunnen denken, zullen er nog mensen aan het werk zijn. Dus neen, over haar pensioen hoefde ze zich volgens de premier geen zorgen te maken. Nochtans is dat precies wat zowat alle zesdejaars van COLOMAplus net wel doen. Toen Waes hen vroeg wie van zijn of haar pensioen wakker ligt gingen – alweer – zowat alle handjes de hoogte in.
En toen moest de hoofddoekendiscussie nog komen. Yasmine, studente business support, wou weten waarom een leerkracht met een hoofddoek een probleem is in het onderwijs. “Een zeer gevoelig onderwerp”, vond De Croo. Die argumenteerde dat onderwijs wat hem betreft open en pluralistisch moet zijn en dat je religie en de symbolen die daarbij horen daarom best buiten de schoolmuren houdt. Ook Weyts benadrukte het belang van neutraal onderwijs en liet weten net daarom het hoofddoekenverbod in het gemeenschapsonderwijs te willen handhaven.
Enkel De Sutter hield er een andere mening op na. In lijn met de partijstandpunten vond zij dat tekenen van geloof over overtuiging ook binnen de schoolmuren moeten kunnen. De politici dansten dus met de nodige voorzichtigheid om de hete brij heen. Een overbodige veiligheidsmaatregel. Want zo gevoelig bleek het onderwerp bij de leerlingen helemaal niet te liggen. Na de vraag wie les wou krijgen van een lerares met een hoofddoek gingen – u raadt het al – de handjes massaal de hoogte in. “Voilà, dat is dan duidelijk”, concludeerde De Sutter. En zo werd een gevoelig onderwerp in geen tijd gereduceerd tot een non-discussie. Misschien moeten de dames en heren politici tijdens de volgende legislatuur niet wachten tot de campagneweken om eens langs te gaan bij hun jonge kiezers.
続きを読みます https://news.google.com/rss/articles/CBMifGh0dHBzOi8vd3d3LmRlbW9yZ2VuLmJlL3ZlcmtpZXppbmdlbi05LWp1bmkvYWxsZS1oYW5kamVzLWluLWRlLWx1Y2h0LWRpdC13YXMtZGUtbGFhdHN0ZS1hZmxldmVyaW5nLXZhbi1lZXJzdGUta2V1c35iNDczZjdiYy_SAQA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿