De Oscarceremonie van 2019 zal de geschiedenis niet ingaan als één van de meest memorabele ooit. Na de vele controverses in de aanloop deed de organiserende Academy of Motion Picture Arts er namelijk alles aan om in deze politiek en maatschappelijk gevoelige tijden vooral niemand tegen de schenen te schoppen. Dat leek lange tijd ook te lukken, tot het allerlaatste moment van de show: met de bijzonder controversiële winnaar in de categorie ‘Beste film’ joeg de Academy half zwart Amerika tegen zich in de gordijnen...
Een brave show met één topmoment
De ceremonie verliep dit jaar behoorlijk anders dan gewoonlijk: de show werd voor het eerst sinds 1989 namelijk niet aan elkaar gepraat door één vaste presentator, maar door een lange reeks Hollywoodsterren. Met dank aan de komiek Kevin Hart, die eerst zou presenteren maar zich terugtrok toen hij in een mediastorm terechtkwam door enkele oude homofobe tweets.
LEES OOK. Sterren schitteren op de rode loper
Dat leverde enkele grappige momenten op, zoals de openingsact van de comédiennes Tina Fey, Amy Poehler en Maya Rudolph. “Een kleine update, voor het geval jullie in de war zouden zijn: vanavond is er geen presentator, geen Oscar in de categorie populaire film en Mexico betaalt niet voor de muur. En we reiken geen prijzen uit tijdens de reclameblokken”, verwees het trio naar de vele controverses in de aanloop naar deze editie: naast de heisa om de presentator ook het invoeren en vervolgens weer afvoeren van een categorie ‘Beste populaire film’, en het geschrapte voornemen om Oscars in minder bekende categorieën tijdens reclameblokken uit te reiken. “Wel zullen we reclame maken tijdens de prijzen.”
Alle controverse indachtig was de rest van de show echter vrij braaf. Eén van de zeldzame opvallende momenten was nog de verrassende zege van Olivia Colman voor haar rol in ‘The favourite’. Zij troefde in de categorie ‘Beste actrice’ grande dame Glenn Close af: de topfavoriete greep zo al voor de zevende (!) keer naast een Oscar. Niemand werd vaker genomineerd zonder een Oscar mee naar haar te mogen nemen dan Close, en dat was na haar grappige moment van opperste verbazing ook Colman niet ontgaan: “Glenn, je bent mijn idool. Dit is niet zoals ik het had gewild.”
Ook Rami Malek - die zoals verwacht de Oscar voor ‘Beste acteur’ won voor zijn vertolking van Queen-zanger Freddie Mercury in ‘Bohemian Rhapsody’ - zorgde voor een moment van opschudding toen hij na zijn dankwoord van het podium viel. Medisch personeel kwam de acteur vooraan de zaal verzorgen, maar Malek kwam er zonder schade vanaf en kon de avond feestend verderzetten.
Het beste moment van de avond kwam zonder twijfel uit de kelen van Lady Gaga en Bradley Cooper, die ‘Shallow’ ten berde brachten, het liedje uit ‘A star is born’ dat genomineerd was voor ‘Beste originele song’. De bijzonder intieme vertolking lokte veel lof uit, en gooide ook wat olie op het vuurtje van de roddels als zouden de twee een relatie hebben.
Zege voor diversiteit
De uitreiking van de Oscars lokte de afgelopen jaren geregeld heel wat kritiek uit. Denk maar aan de #MeToo-beweging die de vorig editie domineerde, of de heisa om de aanhoudende stroom blanke winnaars die de hashtag #OscarsSoWhite trending maakte. Daar was ditmaal geen sprake van: een aanzienlijke deel van de (belangrijkste) winnaars was vrouwelijk, Afrikaans-Amerikaans of Latijns-Amerikaans.
Zo werden Ruth E. Carter (Kostuumdesign) en Hannah Beachler (Productiedesign) de eerste vrouwen die ooit wonnen in hun respectievelijke categorieën, pakte de Mexicaanse regisseur Alfonso Cuaron drie Oscars mee naar huis voor ‘Roma’, en zegevierden met Regina King (’If Beale Street Could Talk’), Mahershala Ali (‘Green Book’) en Rami Malek (‘Bohemian Rhapsody’) drie niet-blanke acteurs.
LEES OOK. Alle winnaars op de 91ste Oscaruitreiking
Die trend zorgde ook voor de enkele zeldzame momenten waarin politiek deze Oscarshow binnendrong. Zo haalde acteur Javier Bardem uit naar president Trump door (in het Spaans!) “de rijkdom van diversiteit” te prijzen: “Er zijn geen grenzen of muren die vindingrijkheid en talent in bedwang kunnen houden”, verwees hij naar de omstreden grensmuur van de Amerikaanse president.
“There are no borders or walls that can restrain ingenuity and talent.”
— Brian Tyler Cohen (@briantylercohen) 25 februari 2019
-Javier Bardem, in Spanishpic.twitter.com/ZK3RHjldCr
Dé spilfiguur in dat opzicht was echter zonder twijfel Spike Lee: de invloedrijke zwarte regisseur greep met ‘BlacKkKlansman’ weliswaar (opnieuw) naast de prijs voor ‘Beste regie’, maar won - tot grote vreugde van presentator Samuel L. Jackson - wel zijn eerste Oscar (voor ‘Beste bewerkt scenario’). Lee maakte van zijn moment in de spotlights gebruik om een boodschap van diversiteit uit te dragen: “De verkiezingen van 2020 loeren om de hoek. Laat ons mobiliseren, laten we allemaal aan de juiste kant van de geschiedenis gaan staan, laten we de juiste morele keuze maken tussen liefde en haat. Let’s do the right thing”, verwees hij naar de film waarmee hij dertig jaar geleden al een Oscar had moeten winnen.
… maar een controversiële winnaar
De vreugde van Lee was echter slechts van korte duur, want de uitreiking van de laatste Oscar van de avond sloeg heel Hollywood met verstomming, niet in het minst presentator Samuel L. Jackson. De zege van ‘Green Book’ in de categorie ‘Beste film’ is namelijk bijzonder controversieel. In de film over racisme in het diepe zuiden van de Verenigde Staten in de jaren ‘60 speelt namelijk niet de zwarte jazzpianist Don Shirley (Mahershala Ali) de hoofdrol, maar wel zijn blanke chauffeur Tony Vallelonga (Viggo Mortensen). Een bijzonder paternalistische kijk op racisme, aldus zwart Amerika. Dan helpt het niet dat Mortensen zich tijdens de PR-campagne voor de film liet betrappen op het ‘N-woord’, dat anti-migrantentweets van scenarist en zelfverklaarde Trump-fan Nick Vallelonga opdoken, en dat regisseur Peter Farrelly beschuldigd werd van seksueel misbruik.
LEES OOK. Dit vond onze recensent van ‘Green Book’ (+)
Genoeg voor Spike Lee om weg te stormen na de aankondiging van ‘Green Book’ als winnaar. Hij keerde hij na een discussie aan de uitgang wel terug naar zijn zitje, maar draaide tijdens de dankspeeches de hele tijd ostentatief zijn rug naar het podium. Voor Lee is de zege van ‘Green Book’ natuurlijk een pijnlijke herinnering aan de Oscarceremonie van 1989, toen hij met het ‘Do the right thing’ natuurlijk altijd had moeten winnen, maar verloor van een soortgelijk paternalistisch verhaal met ‘Driving miss Daisy’.
De zure afdronk was ook op de persconferentie na afloop van de ceremonie nog niet weg, want gevraagd naar een reactie op de overwinning van ‘Green book’ hield hij het bij een veelzeggend “Laat me nog een slokje nemen. Next question.”
続きを読みます https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190225_04205464
0 件のコメント:
コメントを投稿