In Wallonië was het lang nagelbijten, maar uiteindelijk bleek dat de PS de grootste blijft in het Waals Parlement met 26,2 procent van de stemmen, een verlies van 4,7 procentpunten. De partij haalt er 23 zetels, een verlies van 7.
De MR van ontslagnemend premier Charles Michel blijft er de tweede partij met 21,4 procent en haalt 20 zetels binnen, al betekent ook dat een verlies van 5 zetels. Ecolo, dat in 2014 kleiner was dan het cdH, stoomt op naar de derde plek met 14,5 procent van de stemmen en 12 zetels (+8).
De PTB wordt de vierde partij van Wallonië met 13,7 procent van de stemmen (tien zetels). Het cdH, dat de voorbije vijf jaar eerst met de PS Wallonië bestuurde en daarna met de MR, zakt naar 11 procent (10 zetels).
Défi, de Parti Populaire en Listes Destexhe, een afscheuring van de MR, halen geen zetel in het Waals Parlement.
Bij gebrek aan eigen betrouwbare eigen uitslagen hadden de Franstalige politici ruim de tijd om de electorale evolutie in Vlaanderen te becommentariëren. Het afgrijzen over het succes van extreemrechts was algemeen. Heel vaak werd daarbij op het Vlaams Belang gemikt om de N-VA te raken. PS-kroonprins Paul Magnette vatte het zo samen: 'De N-VA heeft geprobeerd stemmen bij extreemrechts te halen door het Vlaams Belang te kopiëren. Dat is duidelijk niet gelukt.'
Tegelijk is men er zich in Franstalig België van bewust dat de federale formatie uiterst moeilijk wordt, met twee landsdelen waartussen de politieke kloof breder dan ooit is.
0 件のコメント:
コメントを投稿