Pas je cookie instellingen hier aan.
“Ik heb nooit de kans gehad om het zélf aan mijn ouders te vertellen”, herinnert ze zich. “Iedereen was me voor. Eén van mijn vriendinnen bracht me op de hoogte. En je leeftijdsgenoten hebben natuurlijk altijd een mening klaar, ik snap dat ergens wel. Je kan er niet aan ontsnappen, want ze blijven erover praten. Het eerste dat door mijn hoofd ging was: het is gedaan met mij. Dat geef ik toe. Ik ben enorm blij dat ik hier vandaag nog zit en dat het goed met mij gaat, maar op dat moment voelde ik mij machteloos. Ik had heel donkere gedachten.”
“Ik heb me afgezonderd van sociale media en heb bewust niet alle commentaren gelezen”, gaat ze verder. “Want het stond toch al online, ik kon er niets meer aan doen. Op dat moment had het ook niet uitgemaakt of ik mijn verhaal vertelde of niet. Je krijgt een bepaalde reputatie, ook al klopt die niet. Het was zwaar. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn vrienden en familie, iedereen lijdt daaronder.”
Gelukkig kwam alles goed met Laura. “Ik heb heel lang gedacht dat ik de schuldige was, maar dat is niet zo. Daar heb ik me overheen gezet. Ik ben dus blij dat ik dat vandaag kan komen vertellen, en ik hoop dat ik meisjes die hetzelfde meemaken een hart onder de riem kan steken. Ik hoop dat ze erover praten.”
Wie met vragen zit over zelfdoding kan telefonisch terecht bij Tele-Onthaal en de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de website www.zelfmoord1813.be.
Pas je cookie instellingen hier aan.
続きを読みます https://news.google.com/__i/rss/rd/articles/CBMihQFodHRwczovL3d3dy5obG4uYmUvc2hvd2JpenovdHYvdmlqZi1qYWFyLWdlbGVkZW4td2FzLWxhdXJhLW9tbG9vcC1oZXQtc2xhY2h0b2ZmZXItdmFuLXNleHRpbmctaWstaGFkLWhlZWwtZG9ua2VyZS1nZWRhY2h0ZW5-YTA3ODRjYTkv0gEA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿