Muntpunt, de bibliotheek aan het Muntplein in Brussel, wil af van 25.000 cd's. Autoloze zondag is hét uitgelezen moment voor een uitgebreide tweedehandsverkoop.
Heeft u nog een cd-speler? En werkt het toestel nog? Of staat het ergens stof te vergaren? Meer en meer wordt een cd-speler een antiquiteit, een relict uit het verleden, een medium uit vervlogen tijden. Zo lijkt het toch, zeker ook als je de cd-verkoop bekijkt, want die is marginaal klein geworden.
Ook bibliotheken vooelen de tanende interesse voor cd's en Muntpunt in Brussel, de bib, ontmoetingsplek en studieplek aan het Brusselse Muntplein grijpt in. De volledige cd-collectie moet op de schop. Voor de verzamelaars van het spiegelende schijfje misschien wél een grote dag. Want Muntpunt biedt 25.000 cd's aan, voor een prikje. Autoloze Zondag wel, dus 't zal met de rugzak te doen zijn.
En ze bestaan nog, de overtuigde kopers van cd's. Die lijdzaam toezien hoe het digitale schijfje helemaal passé lijkt: "Ik bel al 40 jaar lang verzamelaar. Het is allemaal begonnen met 'Thriller' van Michael Jackson en dan is alles uit de hand gelopen en ik heb nu een verzameling van 10.000 cd's. En ik blijf er kopen, tot mijn dood. Of toch zolang de platenmaatschappijen er persen", zegt Roen Mertens, die ook een gedetailleerde muziekblog volschrijft."
Het is op een bepaalde manier erfgoed dat verdwijnt
"Ik snap het wel dat ze die cd's wegdoen. Wat is het nut nog? Door streamingdiensten als Spotify of Deezer is het belang van de cd verdwenen. Al vraag ik me wel af of de verkoop door bibliotheken de toegang tot muziek niet verspert voor oudere mensen. Bij mijn moeder bijvoorbeeld moet je niet afkomen met het internet of met apps."
"Ik vind het een drastische beslissing van Muntpunt", zegt Jasper Wentzel, label manager bij platenfirma [PIAS] en dus voltijds muziekfreak. "Je weet toch maar nooit. Daar zitten waarschijnlijk opnames tussen die moeilijk te vinden zijn, ook niet op de streamingdiensten. Dat is op een bepaalde manier toch erfgoed dat verdwijnt. Wat mezelf betreft, ik zal nooit stoppen met cd's te kopen."
Langzame maar zekere val van het straalschijfje
De cd, geboren als "compact disc" in 1979, werd razend populair in het begin van de jaren '80. Het Nederlandse Philips was de absolute pionier, maar de Japanners van Sony volgden zeer snel en vonden ook snel de markt. Die bedrijven proudceerden de schijfjes, maar waren ook de reuzen op de markt van de cd-spelers, de hardware zeg maar. Hitachi, ook Japans, was een tijdlang de derde musketier.
Het succes van de cd inspireerde ook om andere digitale toepassingen te lanceren. Bijvoorbeeld de cd-rom ('read-only memory'), een zelfde schijfje waarop data werden geplaatst, ideaal voor gebruik bij een 'personal computer'. Eind jaren '80 kwam de cd-r ('recordable') op de markt, waarop je zelf klank kon opnemen, wat (al dan niet) legaal kopiëren deed exploderen.
Later kwamen ook de cd-video eraan en natuurlijk de dvd (die intussen ook op sterven na dood lijkt). De cd was ontegensprekelijk dé doorbraak van digitaal beeld en geluid, wat nu alledaags en gewoon is, maar 40 jaar geleden revolutionair was.
Nog twee weetjes: de eerste cd die door Philips werd geproduceerd was een verzamelabum van Abba, de groep die -o ironie- nu weer boven water komt. En dat gaatje in de cd? Niet toevallig: het is exact even groot als een 'dubbeltje', een oude Nederlandse munt, die 1/10e van een gulden waard was. Maar ook dat is al lang vervlogen tijd.
0 件のコメント:
コメントを投稿