Het is niet onze gewoonte om Amerikanen zomaar gelijk te geven, maar wat Stromae betreft, zijn we het met hen eens: dit was wereldklasse.
Op een festival hoop je niet zozeer op aardige en goede optredens: er moet er minstens eentje bij zijn dat iedereen doet denken ‘wat goed dat we dit mochten meemaken.’ Op Werchter Boutique was dat het optreden van Stromae. Zowel Rolling Stone als Billboard hadden hem in april uitgeroepen tot een van de 210 concerten van Coachella die je moést zien. ‘Het optreden van de jonge electro-rocker had alles wat het optreden van Drake niet had’, oordeelde Billboard: ‘eerlijkheid, emotie, doeltreffendheid en humor, zelfvertrouwen en ambitie. Hij is een volwaardige superster in het lijf van een opkomend talent.’
Het was inderdaad de emotie die het hem deed. Het optreden van Stromae scoorde op veel punten het maximum. De klank was geweldig. De manier waarop zijn vier muzikanten ‘exotische’ elementen in hun elektro mengden – een klavecimbel in ‘Fils de joie’, een Peruaanse charangogitaar in ‘Santé’ – klonk volkomen natuurlijk en voldragen, niet als een slimme vondst van een producer. De verscheidenheid in het optreden, en het gemak waarmee Stromae van de ene sfeer naar de andere schakelde, is verbluffend: de ijle zang in ‘Quand c’est’ deden zelfs het gebabbel van dit aperitievende publiek verstillen, het lef om zijn burn-out en depressie in een pakkende song als ‘L’enfer’ te stoppen, die hij tot het einde van zijn dagen zal moeten zingen, verdient respect.
Maar het was toch vooral zijn talent om emotie die je naar de keel grijpt te verpakken in songs waarop je onmogelijk stil kunt blijven staan, zoals ‘Papaoutai’: 45.000 mensen dansten zich de ziel uit het lijf – en wat deed het deugd om dát nog eens te zien. Hij wisselde de zware momenten even trefzeker af met zachte humor: de robothond die hem een handdoekje kwam brengen, zijn opmerking dat zijn begeleider Yoshuo Moshudo ‘echt niks’ begreep van zijn Nederlandse bindteksten, wegens Japan-Frans – de andere drie waren Belgen.
Stromae heeft on-Belgische starappeal, of hij nu in slow motion over het podium struint, of even mee drumde tijdens ‘Ta fête’. Had hij niet in een Spaans aandoend hemd met wapperende mantilla opgetreden, maar in een oude jogging van Slagerij Van Kampen, dan nog was zijn présence verpletterend. En toch bleef hij ook de bescheiden Belg die uitgebreid zijn vier muzikanten in het zonnetje zette – terecht, overigens – en ook zijn roadies, de security, zelfs de Belgische filmstudio die een animatie-Stromae had gemaakt die ons op het grote scherm onder meer een dansje aanleerde voor ‘Santé’.
Hoezeer de anderen ook hun best hadden gedaan: ze waren hier allemaal het voorprogramma van Stromae. En dat was ook zo geweest als hij na Metallica of Pearl Jam had opgetreden op Rock Werchter, voor 60.000 aanwezigen. ‘Landgenoten: hartelijk bedankt’, zei hij na een woeste versie van ‘Alors on danse’. Het plezier was geheel aan onze kant.
Stromae, gezien op Werchter Boutique op 19 juni 2022
*****
0 件のコメント:
コメントを投稿