LiveblogRock Werchter
De weide van Rock Werchter is weer vier dagen het decor voor de beste muziek uit binnen- en buitenland. Mis niets van de sfeer en de optredens in onze liveblog hieronder. Download ook de app van De Morgen en blijf steeds op de hoogte van het laatste festivalnieuws.
• Reportage. ‘Iemand vroeg of ik nog niet in mijn bed moest liggen’: met je moeder of vader aan de Main Stage
• Achtergrond. Festivalhosts over do’s en dont’s: ‘Iedereen komt voor de groep, niemand zit te wachten op de presentator’
• Achtergrond. De miljoenen van Rock Werchter: een duik in de boekhouding van het festival
• Interview. ‘We spelen op de Main van Werchter. What the fuck eigenlijk’: Belgische acts kijken uit naar hun passage op het Grote Podium van de Heilige Wei
-
Picture This: een als Ierse rockgroep vermomde boyband ★★☆☆☆
Alex Vanhee - Picture This. Picture This, die maken: op handjeklap gestoelde festivalliedjes die vaker wel dan niet gaan over ludduvuddu. Op een bepaald moment hadden drie songs na elkaar - ‘Get On My Love’, ‘Oh My Love’ en ‘Outlove Me’ (refrein: ‘oh-oh woah-woah’) - het woord ‘love’ in de titel. Pop voor wie zegt: “Die Niall Horan, zou die niet beter eens de scherpe randjes van zijn sound vijlen?” Je zou maar eens een paper cut overhouden aan een klomp boter.
Lees hier de volledige recensie.
-
Iggy Pop verdient de eerste vijf sterren van deze Rock Werchter ★★★★★
© Stefaan Temmerman - Iggy Pop op Rock Werchter. Het duurde slechts vijf seconden: dan ging zijn gilet uit en haalde Iggy Pop alles uit de borstkast. Gimme danger, little stranger, en zo geschiedde: een dik uur lang bracht de Peetvader van de Punk een nietsontziende storm waarvoor niemand kon of wilde schuilen. (ewc)
Lees hier de volledige recensie.
-
Raye: soulfenomeen of hitparade-partychick? ★★★★☆
Alex Vanhee - Raye op Rock Werchter. De Londense Raye trok een KluB C vol devote apostelen. Ze zag eruit als een jazzdiva uit de fifties en zong ook zo, zij het dat ze haar melodische krullen in een hiphopachtige cadans liet sudderen. U denkt meteen aan Amy Winehouse en inderdaad, haar soulvibe lag niet erg ver van die waarmee Amy ooit onze harten beroerde. (svs)
Lees hier de volledige recensie.
-
Het gaat snel voor The Reytons ★★★☆☆
Koen Keppens - The Reytons op Rock Werchter. The Reytons, dat is pretentieloze punk, alledaags en doordeweeks tegelijk. Maar deze kids off the estate tonen wel dat je ook op een geweldig aanstekelijke manier heel erg doordeweeks kunt zijn. (ewc)
Lees hier de recensie.
-
Charlotte De Witte op Rock Werchter: de perfecte vervanger van Stromae speelde drie uur te vroeg in een tent ★★★★☆
Was dit 1967 en waren The Beatles onaangekondigd in het land? Strompelde een verwarde Tupac Shakur na een winterslaap in Brabantse velden plots het podium van The Barn op? Nee, het was de open sollicitatie van Charlotte de Witte. Als beats konden praten, snauwden die: ‘Laat óns toch de Main afsluiten, klootzakken!’ (elv)
Lees hier de volledige recensie.
Alex Vanhee -
Stormzy en de storm zijn geen vrienden ★★★☆☆
Stormzy liet er geen gras over groeien. Knal. Deur in huis. ‘This Is What I Mean’. Titeltrack van zijn laatste plaat waarop hij diep in zichzelf kijkt, dobberend op broeierige bedjes soul en r&b. Wat een podiumprésence! Wat een charisma! Stormzy is een koning. We vergaten er zowaar de regendruppels bij die zijn intrede begeleidden. Althans, voor heel even. Want plots ging het bergaf. (svs)
Lees hier de volledige recensie.
Alex Vanhee - Stormzy op Rock Werchter 2023 -
★★★★☆ voor Sam Fender
Geef de Britse Bruce Springsteen nog een paar jaar en hij komt terug als headliner, schrijft onze recensent.
Lees hier de volledige recensie. (fvd)
© Stefaan Temmerman - 20230629 Werchter Belgium: Rock Werchter, Sam Fender -
Het stormt tijdens Stormzy
Maar voor de Main Stage is de sfeer uitstekend.
© Stefaan Temmerman © Stefaan Temmerman © Stefaan Temmerman © Stefaan Temmerman © Stefaan Temmerman -
The 1975 was op Rock Werchter niet genadeloos, maar ook niet retesaai ★★★☆☆
Alex Vanhee Matty Healy van The 1975 begon in een trenchcoat, stripte tot zijn hemd en eindige quasi zonder, naar analogie met een show die soms wat weinig om het lijf had. (elv)
Lees hier de volledige recensie.
-
Lil Lotus gaf een ongeïnspireerde, slappe, en ronduit duffe show ★☆☆☆☆
Koen Keppens ‘What’s up, Berlin?’ riep Lil Lotus vanop The Slope naar een gezapige – Belgische! – weide, waarna hij ‘We Like To Party’ van Vengaboys ongemakkelijk lang door de boxen liet daveren. Wie had op dat waanzinnige moment kunnen vermoeden wat een ongeïnspireerde, slappe, en ronduit duffe show daarop zou volgen? (mm)
Lees hier de volledige recensie.
-
Warhaus laat maar wat graag een heleboel harten sneller slaan ★★★☆☆
Koen Keppens Lepe jongen, die Maarten Devoldere. Onder de naam Warhaus preekt hij ontucht, ook op Rock Werchter, en hij blijkt niet te vertrouwen. Liet hij ons eerst drie kwartier geloven dat we naar een niet meer dan degelijk concert stonden te kijken, dan stuurde hij ons uiteindelijk in pure extase terug de wei op. (ewc)
Lees hier de volledige recensie
-
Met je moeder of vader aan de Main Stage
Smeed het ijzer wanneer het heet is, en laat als festivalliefhebber je kind al best zo vroeg mogelijk van de heilige weide proeven. Onze journaliste trok op Rock Werchter op zoek naar ouders die hun kroost - of omgekeerd - mee op sleeptouw nemen richting hun eerste festival.
Lees hier de volledige reportage van Katrin Swartenbroux: ‘Mijn juf is zelfs jaloers dat ik hier ben!’
-
The Barn afgesloten voor Charlotte De Witte
The Barn moest al snel de deuren sluiten voor kijk- en danslustigen die Charlotte de Witte aan het werk wilden zien. De grootste tent van de Werchterweide bleek niet opgewassen tegen het technotalent van de Gentse. Tot ver buiten de venue, zelfs voorbij de laatste palen van de aangrenzende tent Klub C, gaven festivalgangers het beste van zichzelf.
Alex Vanhee - Charlotte De Witte in The Barn. -
Ashnikko: live-gehalte nihil, sfeer toppie-woppie ★★★☆☆
© Stefaan Temmerman - Ashnikko. Ashnikko heeft blauw haar, gebleekte wenkbrauwen, een tenenfetisj én een relatie met Arlo Parks, draagt kniebeschermers, maakt naar eigen zeggen ‘sad girl feminist, bubblegum poo poo music’, verzint titels als ‘Clitoris! The Musical’ en belooft in haar grootste hit plechtig uw liefje te beffen op haar hoogsteigen fauteuil. U bent nú al niet meer mee? Hiep hiep, hoezee!
Gretig toevoegend aan de sowieso al niet geringe verwarring: de papier-maché bomen op het podium van de KluB C, de over de vloer kronkelende, steeds dichter tegen een orgasme edgende, met blauwe pompons zwaaiende cheerleaders van achtergronddanseressen (Patience en Lexi) én de alle kanten op stuiterende muziek. Van het naar Edvard Grieg knipogende ‘Halloweenie IV’ tot de redelijk onweerstaanbare Grimes-samenwerking ‘Cry’: live-gehalte nihil, sfeer toppie-woppie.
Ashnikko is een feest van contradicties. Een op authenticiteit mikkende rebel die haar show bijna integraal op tape zet. Een Elliott Smith-fan die ook Skrillex-beats lust. Een futuristische boself die van zichzelf weet dat ze ‘pijnlijk verlegen’ is, en tóch de vloer van een volgepakte KluB C deed daveren.
Op haar borst brandde een blauw lichtje dat ze haar ‘heart-core’ noemde. De uitleg daarvoor: ‘Vorige week liep ik door het bos met een paddenstoelenhoed op. Mijn hele lijf gloeide. Ik trok mijn kleren uit en stond naakt in het maanlicht. Daar ging ik naar een mooie boom en zei: ‘Bedankt voor alles wat je doet!’ Onze heart-cores waren toen met elkaar verbonden. De wortels namen me op en de mieren worstelden zich onder mijn vel. In mijn brein wonen nu alleen nog wormen.’
Bent u nog mee? Hiep hiep, hoezee! (vvp)
-
De aanstekelijke hits volgden elkaar in ijltempo op bij Froukje ★★★★☆
Alex Vanhee - Froukje. Achtentwintig acts sommeerde Herman Schueremans op zijn hoofdpodium, met onder hen amper twee vrouwen. De ouderwetse line-up beroerde de afgelopen weken de vaderlandse muziekpers, maar wat zegt een statistiek als dichteres Froukje, die ook nog eens een fantastische zangeres blijkt, een wervende show geeft die minstens vijftien mannen waard is? (mm)
Lees hier de recensie.
-
De rock-’n-rollattitude van King Princess maakte veel goed ★★★☆☆
© Stefaan Temmerman - King Princess. King Princess beklijfde op Rock Werchter vooral omdat ze het beste gaf van zichzelf, niet zozeer omdat ze popgeschiedenis zal schrijven met haar soms nogal middelmatige nummers. (svs)
Lees hier de volledige recensie.
-
We misten op Rock Werchter de tomeloze energie die Gayle normaal wel aan de dag legt ★★★☆☆
© Stefaan Temmerman - Gayle op Rock Werchter. Een beetje aanmodderen, hier en daar de bal uit de handen laten glippen en uiteindelijk toch nog – na een overal op luid applaus onthaalde remonte – met de winst naar huis gaan: als de Belgian Cats het kunnen, moet Gayle gedacht hebben, dan ik ook.
Vorig jaar kroonde Gayle zich op Pukkelpop nog tot de Avril Lavigne van deze spoorslags aanhollende TikTok-generatie. Intussen is zij – een Texas native die in Nashville woont – door Taylor Swift opgepikt als voorprogramma van haar monumentale The Eras Tour, naast Phoebe Bridgers, Muna en Paramore. Van die laatste perste ze met ‘Misery Business’ een meer dan verdienstelijke cover uit haar strot. Gayle is net 19 geworden, de wereld ligt aan haar naar rozenblaadjes geurende voeten.
En toch was het vandaag iets minder dan op Pukkelpop. ‘ur just horny’ en het onuitgegeven ‘leave me for dead’ hadden te lijden onder een morsig geluid – waar wás die beiaard van een stem van ’r? – en van ‘ALEX’ was de bindtekst het beste. ‘Als je een slechte ex hebt, zeg ik niet dat je ’m moet neuken, maar wél: fuck ’em!’ De tomeloze energie die ze vorig jaar etaleerde, bleef ietwat achterwege: Gayle tourt non-stop en routine blijft zoals geweten een te duchten vijand van jeugdig enthousiasme.
En toch! In ‘kiddie pool’ kreeg haar stem eindelijk, met die uit de buik opborrelende ‘oh-oh-oh-oohs’, de ruimte die ze nodig had. Haar Alanis Morissette-cover (‘You Oughta Know’) hield steek. En dan was er natuurlijk nog ‘abcdefu’! Een anthem waarvoor tieners al eens naar een Werchter-wei afzakken, een socialemediafenomeen dat al twee jaar (in die kringen een uit de voegen barstende eeuwigheid) overál is, een meebruller die de volgepakte KluB C-tent liet kraken in haar hengsels.
Vooral: een zaligmakende driepunter die alsnog eeuwige glorie beloofde in de slotseconden. (vvp)
-
The Mary Wallopers: crowdsurfen op folkbeats ★★★☆☆
Alex Vanhee - The Mary Wallopers op Rock Werchter. Nog voor de vernieuwde Slope dit jaar goed en wel geopend was, toverden de Ieren van The Mary Wallopers het schattigste Werchter-podium met hun aanstekelijke folkmuziek al meteen om tot De Steigerende Pony. U weet wel, die herberg uit The Lord of the Rings waar Frodo en compagnie zuipen, swingen en lol trappen. En wij blijkbaar ook!
Neem het maar van ons aan, de gebroeders Hendy hebben wel iets weg van een koppel Hobbits: niet van de grootsten, een eigenaardig kapseltje en het zou me niets verbazen moesten die sneakers twee paar harige voeten verbergen. Maar net zoals de mythische figuurtjes hebben de frontmannen ook een besmettelijk enthousiasme in hun blik. Het in groten getale opgedaagde publiek – The Slope werd dit jaar omgebouwd waardoor er eindelijk meer plaats is – zette collectief enkele al dan niet geïmproviseerde Ierse volksdansen in. Vooral tijdens verwachte hoogtepunten ‘Eileen Og’ en het iconische ‘Cod Liver Oil & The Orange Juice’ van Hamish Imlach werd er arm in arm enthousiast rondjes gedraaid. Tijdens afsluiter ‘Frost is All Over’, opnieuw een traditioneel folknummer, waagden zelfs enkelingen zich aan crowdsurfen op de folkbeats. Glory Hallelujah!
Tussendoor was er nog snel tijd voor een schop tegen de schenen van het etablissement met hun versie van ‘The Rich Man and The Poor Man’: ‘The poor man died and he went up to heavenium / He’d supper with the angels at half past elevenium / The rich man died, he didn’t do so wellium / Ould Nick came and took him down to Hellium.’ Toegegeven, dat wisten we enkel nadat we tijdens het nummer snel de tekst googelden, want het Iers accent van de Wallopers is zo vet als de beruchte Werchter-loempia’s. Maar dat we er geen zier van verstonden, kon de pret op geen enkel moment drukken. (mm)
-
Iedereen met een hart voor schoonheid en muziek bekeerde zich tot de sekte van Anna Calvi ★★★★☆
Koen Keppens - Anna Calvi. Wiskunde was nooit ons sterkste vak, maar de basis hebben we nog wel onder de knie. In dit geval een simpele optelsom: als Anna Calvi één klok van een stem, twee uitstekende muzikanten, zes messcherpe gitaarsnaren en tien topsongs meeneemt, is de uitkomst: vier sterren! (ewc)
Lees hier de volledige recensie.
-
Holly Humberstone was luchtig, maar met genoeg fond ★★★☆☆
Koen Keppens - Holly Humberstone. Voor wie de Britse Holly Ffion Humberstone (23) nog niet kent: qua uiterlijk, stijl en teksten houdt ze elegant het midden tussen Melissa Auf der Maur (ooit it-girl van de grunge), Margaery Tyrell uit ‘Game of Thrones’ en Taylor Swift. Wie haar wél al een tijdje volgt, weet dat Holly talent heeft om – met slechts een gitaar, een paar goede melodieën en een verlegen glimlach – een grote zaal te doen voelen als een intieme ruimte.
Quod erat demondinges. Ze pakte de KluB C netjes in, met hitjes ‘Falling Asleep at the Wheel’ en ‘Scarlett’, maar ook met – ‘I literally released this yesterday’ – het nieuwe ‘Antichrist’. Op de backdrop staan de belangrijkste sleutelwoorden uit haar songteksten gedrukt: ‘drunk’, ‘toxicity’, ‘doomed’, ‘missed’, ‘soul’.
‘Deep End’ kondigde ze aan met een uitleg – ‘Mijn zus had het moeilijk. Ik voelde me machteloos, wist niet hoe ik haar kon helpen. Dus schreef ik maar deze song’ – die als beginselverklaring van haar hele oeuvre kon dienen.
Humberstone (runner-up in de ‘Sound of... 2021'-lijst van de BBC) in Werchter was luchtig, maar met genoeg fond. Lief, maar met bite. Ik sluit niet uit dat ze hier over drie jaar op een veel groter podium staat. Maar ik sluit dan ook weinig uit. (fvd)
-
Zwangere Guy knálde op Rock Werchter ★★★★☆
© Stefaan Temmerman - Zwangere Guy. ‘Deze shit is mijn therapie!’ brulde Gorik van Oudheusden. Messcherp was hij. Woest en met het hart op de tong. 17 maanden nuchter. 22 kilo lichter. Bommetje deed boem. (svs)
Lees hier de volledige recensie.
-
Weyes Blood pakt The Barn in met innige, eenzame, troostende ballades ★★★★☆
© Stefaan Temmerman - Weyes Blood. Natalie Mering, beter bekend als Weyes Blood, scheurde de uitdovende nachthemel zomaar open – om 13 uur ’s middags, moet je kunnen – en plukte dáár sterren die bij nader inzien gewoon liedjes als ‘Andromeda’ bleken te zijn. (vvp)
Lees hier de volledige recensie.
-
Compact Disk Dummies: dansend als een jonge Sergio Quisquater, veeleisend als een volksmenner ★★★★☆
Koen Keppens - Lennert Coorevits van Compact Disk Dummies Lennert Coorevits (zang, gitaar, percussie), Janus Coorevits (elektronica) en Robin Wille (drums) zijn het gewend om zweterige tenten ondersteboven te zetten, maar vertrouw hun uw wei toe en de balans zal zeer positief zijn. Getest en goedgekeurd: Compact Disk Dummies is gemaakt voor het Grote Werk. (elv)
Lees hier de volledige recensie.
-
Compact Disk Dummies verklaren Werchter voor geopend
Koen Keppens - Compact Disk Dummies op Rock Werchter 2023 Als u nog niet chaud was voor de komende vier dagen dan vormen Compact Disk Dummies een microgolfoven voor uw enthousiasme. Frontman Lennert Coorevits stuitert al na twee nummers grijzend door het publiek, zijn satijnen hemd glimmend van het zweet. Geeft u hem minstens evenveel animo terug?
Koen Keppens Lennert Coorevits roept na een vlammende set een bijzonder iemand op het podium om dit moment op de Main Stage van Rock Werchter te delen. Iemand die er al van in het begin bij is. "Joost! Papa! Merci!"
-
Volk op de wei! De eerste Werchter-dag gaat van start
Joris Casaer - De eerste festivalgangers stormen de weide op Joris Casaer Joris Casaer De eerste festivalgangers komen het - vooralsnog groene - gras van de Werchter-weide aftrappen. Om 13u geven Compact Disk Dummies op het hoofdpodium het startschot voor vier dagen aan feest en muziek.
-
Songs die zwanger zijn van hartzeer of banjo’s en popvriendelijke folk? De dilemma’s op de eerste dag van Werchter
Raakt u niet wegwijs uit de affiche van de eerste Rock Werchter-dag? Weet u niet waarheen, of kan u niet kiezen tussen de vier podia? Geen erg: De Morgen wikt en weegt de belangrijkste Werchter-dilemma's.
Bekijk alle dilemma's.
-
Mumford & Sons vervangt Stromae op Rock Werchter, en dat verdeelt de weide in twee kampen
Stromae gaf forfait, dus Mumford & Sons sluiten straks de eerste festivaldag af op Rock Werchter. Exit maestro, enter banjo. Een keuze die de wei ongetwijfeld in twee kampen verdeelt. Mogelijk ben je gek op hun stadionfolk, en anders word je wel gek van die Britse hillbillies in waistcoat.
Lees het volledige verhaal.
Getty Images for The Recording A - Ben Lovett, Ted Dwane en Marcus Mumford van Mumford & Sons live aan het werk in Los Angeles, eerder dit jaar. -
‘Iedereen komt voor de groep, niemand zit te wachten op de presentator’
Fien Germijns, Otto-Jan Ham en Stijn Van de Voorde praten vanaf donderdag Rock Werchter aan elkaar. Wat houdt het takenpakket van een festivalhost in? En waarom is iemand die een act aankondigt wel of niet nodig?
Lees hier de do's en dont's van ervaren festivalhosts.
Humo - VRT - Photo News - Ervaren festivalhosts Michèle Cuvelier, Stijn Van de Voorde, Kirsten Lemaire en Otto-Jan Ham. -
De miljoenen van Rock Werchter
De prijs voor een combiticket van Rock Werchter is de voorbije twintig jaar bijna verdrievoudigd. Ook voor de drankbonnetjes moeten festivalgangers intussen het dubbele betalen. En dan zijn er nog de parkings, de camping... Wat brengt dat allemaal op?
Een duik in de boekhouding van ’s lands grootste muziekfestival: "Eigenlijk zou de muziekliefhebber moeten zeggen: ik heb genoeg van die idiote prijzen, ik ga niet meer naar festivals."
Lees ook de reacties van lezers over de duurdere festivalprijzen: ‘Als de prijzen blijven stijgen dan zal ik vaker voor goedkopere festivals kiezen’
Photo News -
Belgische acts kijken uit naar hun passage op het Grote Podium van de Heilige Wei
Compact Disk Dummies openen Rock Werchter 2023 vanop het hoofdpodium. Na de broers Coorevits spelen nog vier Belgische acts op die mythische Main Stage. Nooit eerder belandden daar zoveel landgenoten tijdens een editie. ‘Ik ben hiervoor geboren.’
Lees hier de interviews: ‘We spelen op de Main van Werchter. What the fuck eigenlijk’
Thomas Sweertvaegher
0 件のコメント:
コメントを投稿