Het einde van een tijdperk: woensdag verschijnt de apotheose Avengers: Endgame. Dat je alle 21 voorafgaande films moet gezien hebben, is overdreven. Zes films volstaan, dat bespaart u ruwweg 27 uur film.
Moet je echt dagen verslijten aan het bekijken van achtergrondfilms over The Avengers om Endgame te snappen? Tuurlijk niet, maar enige context komt wel van pas.
Wat leerden we tijdens de 22 blockbusters die Marvel Studios aan dit Endgame lieten voorafgaan? Iron Man en Captain America hebben elk hun trilogie, Captain Marvel en Doctor Strange houden het bij een one (wo)man show. Maar er is meer: de scenario's lopen niet helemaal naast mekaar. De interactie tussen de personages door de filmreeksen heen maakt van de Marvel Cinematic Universe (MCU) – de verzamelnaam verraadt het overkoepelend karakter – een charmant zootje ongeregeld.
Zelfs wie een hekel heeft aan de strakke pakjes en de al even afgelijnde plotlijnen moet toegeven dat de MCU aardig bijeen kleeft. Ter illustratie: na de intense climax van Avengers (2011) waar Iron Man aka Tony Stark in figureert, kampt Stark in Iron Man 3 (2013) met een posttraumatisch stresssyndroom. In Spiderman: Homecoming (2017) speelt Stark ook een gastrol, en in Thor: Ragnarok (2017) krijgt de Noorse god dan weer de hulp van de Hulk, nog zo'n Marcvl-held.
Game over
Het aantal gastrollen en hints naar vorige en volgende films kunnen enkel de grootste fanaten bijhouden, en toch kan je de 38 uur totale filmtijd (alle Avenger-films samengeteld) over dezelfde kam scheren. De antagonist Thanos, die vanaf Avengers (2011) geleidelijk aan tot de belangrijkste vijand uitgroeit, heeft zich als persoonlijk levensdoel gesteld om alle zogenaamde Infinity-stenen te bemachtigen. Als het hem lukt, dan heerst hij over het universum en is het game over.
Ruwweg geschetst: komen Thanos of de Infinity-stenen op een of andere manier voor in een Avenger-film, dan is die film waarschijnlijk belangrijk om de finale plot in Endgame helemaal te bergijpen.
Maar een groot deel van de Avengers-films hoeft u dus niet gezien te hebben. Zo vertellen de stand alone-films Ant-Man (2015), diens sequel Ant-Man and the Wasp (2018) en Spiderman: Homecoming bitter weinig over Thanos. Uitbundig interageren met hun broeder- en zusterfilms doen ze evenmin. Doctor Strange (2016) verschaft enig context over de Infinity-stenen, maar heeft dan weer weinig tot geen connectie met het Avengers-team. The Incredible Hulk (2008) valt ook te verwaarlozen. De eerste samenkomst met Captain America (Chris Evans) en co. uit 2011 vat het verhaal van de muterende bioloog voldoende samen. Hetzelfde geldt voor de twee Guardians of the Galaxy-films, waarvan de personages zich zonder al te veel moeilijkheden tussen het scenario van Avengers: Infinity War (2018) weten te wringen.
Met een superheldin in de hoofdrol tekent Captain Marvel (2018) verzet aan tegen het mannenbastion in de reeks, maar de film staat vrij los van Thanos’ snode plannen. Black Panther (2018) is met zijn bijna uitsluitend niet-blanke cast ook een sneer naar de voornamelijk blanke filmindustrie, al schetst hij niet meer dan de silhouetten van Infinity War.
In Avengers: Age of Ultron en Captain America: Civil War (2016) komen de karakters achter de superhelden meer bovendrijven, vooral dan de relatie tussen Captain America en Iron Man. Enkel in Age of Ultron komt Thanos voor, maar in een bonusscène na de aftiteling. Die laatste twee kan je dus ook overslaan.
Bingewatchen: hoe doe je dat?
Maar liefst achttien films kan je al tussen haakjes plaatsen op de lijst, nu nog de volgorde. Beginnen doe je best met de allereerste Marvel-superheld Captain America (2011). In zijn strijd met Hydra en Red Skull komt het alter ego van Steven Rogers in contact met de Tesseract, een eerste Infinity-steen. In de Iron Man-trilogie blinkt Robert Downey Jr.’s harnas het felst in de eerste film uit 2008. In Thor (2011) doet de tweede Infinity-steen zijn intrede, en maakt de kijker voor het eerst kennis met Thors aartsrivaal Loki (Tom Hiddleston). Na een eerste knipoog naar Thanos in Avengers (2011) maak je best de tussenstop bij Captain America: Winter Soldier (2014) voor een update over S.H.I.E.L.D., de organisatie van het heldencollectief onder leiding van Nick Fury (Samuel L. Jackson).
Na een eventuele afslag langs de rasechte blockbuster Avengers: Infinity War, kan je je tenslotte in een rechte lijn – en met een gerust hart – naar de bioscoop begeven voor Endgame. Via deze binnenweg ga je logischerwijs aan veel inside jokes en verwijzingen voorbij, maar het bespaart je wel meer dan een dag bingewatchen.
続きを読みます http://www.standaard.be/cnt/dmf20190424_04348274
0 件のコメント:
コメントを投稿