“Al 1 jaar sinds ik een naar hoofdstuk afsloot en er een mooi nieuw begon”, schrijft Kim op Instagram. “Eerst was er onze lieve Pippa die dood geboren werd en toen we terug zwanger wilden worden bleek ik gezondheidsproblemen te hebben. Een onvermijdelijke operatie was het gevolg en die zaaide twijfel of ik ooit nog (makkelijk) zwanger zou kunnen worden.”
“‘Je hebt toch al eentje’ kan je dan zeggen, maar ik kan jullie zeggen dat dat zo niet werkt in je hoofd. Bovendien had ik heel hard het gevoel dat er nog ‘unfinished business’ was na Pippa. Hierna moesten we lang wachten tot we groen licht kregen, maar hij kwam er. In de eerste plaats was ik toen blij omdat ik gezond verklaard werd, maar ook omdat we terug mochten proberen een broertje of zusje te maken voor Jack. Dit liep niet van een leien dakje en we moesten geduld en kracht aan boord leggen.”
Eindelijk zwanger
“Maar eindelijk was je daar ... een mini vruchtje, maar dat was genoeg voor een extra sprankel in onze ogen. Na 8 weken op onze wolk kreeg ik thuis bloedingen. Meteen plat liggen en hopen op het beste was het verdict. Toen we na een paar dagen naar het ziekenhuis mochten om te checken of er nog een hartslag was ging mama en papa’s hart het bijna begeven. Maar je was er nog! Alsof je ons nog geen schrik genoeg had bezorgd besloot je na 7 maanden zwangerschap tekenen te vertonen dat je de wereld al wilde verkennen. Stop! Ik ging jou ook niet verliezen. Dus 2 maanden lang geen vin verroerd en enkel maar zorgen voor jou. En daar was je ... maar een klein beetje te vroeg. Je papa, jij en ik hebben samen gevochten opdat je er zou zijn en nu zijn we al 1 jaar verder.”
Niet meer huilen
“We zullen voor altijd samen blijven vechten of figuurlijk nog tegen elkaar ook (je karakter begint zich te tonen). Maar dit zal steeds in alle liefde zijn, want je was elke hobbel waard lieverd. We houden zo veel van je! Happy birthday!”
Tot slot steekt ze ouders in een gelijkaardige situatie een hart onder de riem. “Voor de mensen die nu in een vervelend traject zitten: voor de meerderheid komt er een dag dat je niet meer staat te huilen in een lege babykamer. Voor je het weet is het een nare herinnering en sta je aan het bed van je slapend kind jezelf af te vragen hoe je in godsnaam zo veel geluk kon hebben. Tot dan ... hang in there.”
続きを読みます https://news.google.com/__i/rss/rd/articles/CBMijgFodHRwczovL3d3dy5obG4uYmUvc2hvd2Jpenova2ltLXZhbi1vbmNlbi1vdmVyLWhldC12ZXJsaWVzLXZhbi1oYWFyLWtpbmQtb3AtZWVuLWRhZy1zdGEtamUtbmlldC1tZWVyLXRlLWh1aWxlbi1pbi1lZW4tbGVnZS1iYWJ5a2FtZXJ-YTViN2FjMzcv0gEA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿