In haar Story-column had Nuria het enkele weken geleden al een beetje zien aankomen. “De coronacrisis zorgt ervoor dat Stijns job bij het Belgische e5 mode aan een zijden draadje hangt”, schreef ze. Intussen is het verdict gevallen: na enkele weken van technische werkloosheid volgde na de lockdown zijn ontslag. “De situatie bij e5 mode was niet meer houdbaar, maar de werkloosheid die erop volgde, zorgde dan weer voor een financiële kater”, bekent Nuria nu in het magazine.
Dat moeten ongetwijfeld extra stresserende weken geweest zijn voor jullie gezin.
“Ja, de periode waarin Stijn geen werk had, was een heel moeilijke tijd, zoals dat voor iedereen het geval zou zijn. Onze onzekere financiële toekomst en het Covid-19-gevaar eisten hun tol. We stonden onder stress en liepen op de toppen van onze tenen, en dat zorgde weleens voor ruzies. Gelukkig kunnen we goed met elkaar praten en is die nare periode alweer achter de rug.”
Want Stijn vond heel snel een andere job.
“Ja, als Brand & Sales Manager bij een distributeur van trendy en fashionable merken. Hij moet er de verschillende merken, via de juiste kanalen, in de markt zetten. Het is totaal anders dan kleermaker, maar hij doet het graag. Bovendien kan hij er zijn passie voor esthetiek ook wel kwijt. Hij amuseert zich, en dat is zo belangrijk, want dat heeft ook een invloed op onze relatie en ons gezin. Nu, ik ben sowieso zijn grootste cheerleader. Ik steun Stijn, in praktisch alles wat hij doet.”
Jij bent intussen ook van job veranderd.
“Sinds 1 juli werk ik als verpleegkundige in het ziekenhuis AZ Delta in Rumbeke en dus niet langer in een rusthuis. Ik werk wel nog steeds met oudere mensen. Het is een nieuwe uitdaging en ik ben blij dat ik die stap heb durven te zetten. Al is de kans dat ik besmet raak met Covid-19 nu wel groter en dat brengt dan weer wat extra stress met zich mee. Soms heb ik het mentaal zwaar en dan weet ik dat ik wat gas moet terugnemen. Is alles nog oké met mij? Met mama te worden sta ik daar steeds vaker bij stil. Gelukkig kan ik altijd terecht bij mijn collega’s, ik heb daar veel aan.”
Verliefde pubers
Jullie hebben ook iets om naar uit te kijken: over enkele weken zijn jullie vijf jaar getrouwd. Hoe gaan jullie dat vieren?
“We durven geen concrete plannen te maken. Misschien maken we een mooie reis, maar het blijft afwachten. Evengoed laten we het gewoon passeren en wachten we tot we tien jaar getrouwd zijn om een groot feest te geven. Al moet ik zeggen dat die vijf jaar voorbijgevlogen zijn. Twee kinderen, enkele keren verhuisd, veranderd van job... Dat is zot, hé! Onze liefde is altijd even sterk gebleven. Onlangs hebben we overnacht in een tipi op het Provinciaal Recreatiedomein De Schorre in Boom, met Dinner On The Lake. Stijn en ik zaten daar als twee verliefde pubers aan het meer te dineren. Even een momentje voor onszelf, dat deed zoveel deugd.”
In afwachting van een reisje genieten jullie nu ook voluit van jullie gezellige stadstuin.
“Eerlijk? Voor mij had die tuin zelfs niet gemoeten. Ik ben al blij als ik een plek heb waar ik buiten kan zitten, zoals een terras, of een park in de buurt. Maar Stijn vindt een tuin wel belangrijk en dus heb ik hem zijn zin gegeven. Al gebeurt dat zeker niet altijd (lacht).”
Leerde je jullie groene oase intussen appreciëren?
“In deze coronatijden wel, ja. Maar liefde op het eerste gezicht was het zeker niet. Stijn en ik hadden het in het begin al lachend over onze wilde Engelse tuin waarin de bloemen en planten hun eigen ding deden. Er liep enkel een paadje van 40 centimeter breed. Nochtans was de vorige eigenaar van het huis een enorme tuinliefhebber en heeft hij mooie dingen geplant, maar na zijn dood werd zijn tuin niet meer onderhouden.”
Heeft Stijn groene vingers?
“Ja, en het geeft hem voldoening omdat je meteen resultaat ziet. Vooral in het snoeiwerk kroop veel tijd. De tuin ligt er telkens wat properder bij. Elke avond doet hij trouwens een serieuze inspectieronde en nadien brengt hij verslag uit. Ook al interesseert mij dat niet zoveel (lacht). Ieder zijn ding, hé.”
Een man die tuiniert is toch aantrekkelijk?
“Als hij lang haar, een sixpack en de looks van een Viking zou hebben, dan wel. Maar helaas beantwoordt Stijn aan geen één van die drie punten (lacht). Zoals de Cola Light-man het gras afrijdt, dat zie ik hier dus niet snel gebeuren. Stijn vloekt meer op zijn grasmachine.”
Jouw ding is meer de kruidenbak op het terras.
“Ja, die gebruik ik erg veel. Ik doe wat munt of rozemarijn in mijn waterfles als ik ga werken of verwerk mijn kruiden in een lekker slaatje. Een tuin en eten: ik link dat aan mekaar. Er zijn mensen die kunnen genieten van een mooie bloem die bloeit, maar bij mij is dat een tomaat of courgette. Omdat je daar letterlijk de vruchten van kunt plukken.”
Dan moet je voor een moestuin gaan.
“Ik probeer! Van Stijn heb ik een halve meter achter het tuinhuis gekregen, maar het is met wisselend succes. De slakken hebben mijn courgettes opgegeten en aan de bessen hebben de vogels al gezeten. Leuk voor die beestjes natuurlijk, maar niet echt motiverend om nog verder te doen. Ik heb nu aardbeien geplant, laat ons hopen dat we daar wel eens van kunnen proeven.”
Kind met karakter
Kan Victor (2) ook al zijn energie kwijt in de tuin?
“We lopen samen graag toertjes in de tuin zodat hij zijn energie kwijt kan. Achteraf zijn we bekaf. Hij vindt het ook geweldig om zijn papa te helpen in de tuin. Ik ben blij dat hij graag buiten vertoeft. Die jonge gasten zitten al zoveel binnen tegenwoordig.”
Komen de twee kinderen goed overeen?
“Het gaat steeds beter, maar in het begin dacht Victor: hoe langer ik mijn broertje negeer, hoe sneller hij zal verdwijnen. Niet dus (lacht). Ondertussen vindt hij het stiekem wel leuk als Théodore (bijna 1) reageert op zijn dansen of zingen. Onze jongste is overigens een kindje met een karakter, daar gaan we nog mee afzien.”
Dus geen derde kind meer voor jullie?
“Nee, we hebben beslist dat we het bij twee houden. Stijn was daar al van overtuigd, maar ik besefte het pas echt toen ze in hun zwembadje in de tuin zaten. Ik had links én rechts een kind. Het was onmogelijk geweest om er dan nog een derde bij te nemen.”
Lees ook:
Stijn en Nuria genieten van hun tweede zoontje: “Victor moet nog even wennen aan zijn broer”
続きを読みます https://news.google.com/__i/rss/rd/articles/CBMieGh0dHBzOi8vd3d3Lmhsbi5iZS9zaG93Yml6ei9udXJpYS11aXQtYmxpbmQtZ2V0cm91d2QtaGVlZnQtZWVuLW5pZXV3ZS1qb2ItZGUta2Fucy1vcC1jb3ZpZC0xOS1pcy13ZWwtZ3JvdGVyLW51fmFhNzg2ZGQyL9IBAA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿