Door zware regenval moeten tienduizenden bezoekers van het Amerikaanse festival Burning Man noodgedwongen in hun kampen blijven. Het evenement vindt sinds 1990 plaats in de woestijn van Nevada en wordt omschreven als een van de meest exclusieve. StuBru-gezicht Stijn Van de Voorde was er in 2019 en omschrijft het als "een onwaarschijnlijke plek - bewust gekozen - met de natuur die tegenwerkt".
1. Hoe is Burning Man begonnen?
In de zomer van 1986 besloten twee vrienden - Larry Harvey en Jerry James - een houten pop van 1,80 meter hoog te maken en te verbranden op een strand in San Francisco. Het vreugdevuur was voor hen een vorm van zelfexpressie. Het werd een jaarlijkse traditie met een groeiend aantal nieuwsgierige toeschouwers.
Meer vrijwilligers, vooral mensen uit de bouwsector, hielpen de steeds groter wordende pop te maken en sloten zich aan bij wat later het Project genoemd werd en ook een pak bedenkers van interactieve kunst wist te intrigeren.
In 1990 verhuisde Burning Man van het strand naar de woestijn van Black Rock in Nevada. "In het begin leek het project op een middelgroot themakamp met tachtig deelnemers", valt op de officiële site te lezen. Door de jaren heen is dat kamp geëvolueerd naar een evenement dat negen dagen duurt en 70.000 aanwezigen van heinde en verre kan bekoren.
Die aanwezigen worden de "burners" genoemd die met de organisatie een experimentele "gemeenschap" vormen. Ze maken samen kunst en netwerken vooral. Zo zouden er intussen lokale Burning Man-gemeenschappen ontstaan zijn in ruim 40 Amerikaanse staten en 35 landen.
2. Hoe raak je binnen?
In april-mei is er een ticketverkoop. Prijs: 500 dollar (zo'n 460 euro) per persoon en ontzettend gegeerd met gigantische wachtlijsten tot gevolg. "Verwacht geen concerten, laat staan een programmaboekje. Wie een ticket bemachtigt, organiseert zelf iets", zegt Stijn Van de Voorde. Waar het geld dan juist naartoe gaat, blijft een groot vraagteken.
Je betaalt 500 dollar voor... eigenlijk niets
Burning Man wordt omschreven als een evenement voor de happy few, de rijke medemens. Van de Voorde nuanceert dat. Ja, je hebt er die komen met hun privéjet en sterrenchef aan boord. Maar Van de Voorde is in Black Rock City ook Jan met de pet tegengekomen.
"Het heeft een prijs. Je moet rekening houden met eventueel een vliegtuigticket, je hebt een serieuze kledingkost, je moet zelf eten en drank voorzien, een camper huren en dan nog ter plekke raken. Het is niet zo toegankelijk als een eerder realistisch en vrij democratisch Rock Werchter bij ons."
Eenmaal in de woestijn is alles gratis. Dat concept heet gifting. Van de Voorde: "Tussen kampen wordt geruild. Je kan een hele dag gratis eten en drinken. Officieel moet je enkel ijs betalen. IJs om voedsel en drank koud te houden." In de woestijn geen overbodige luxe.
3. Wat maakt het mysterieus?
Dat Burning Man in de woestijn plaatsvindt, is bewust gekozen. De dichtstbijzijnde stad is Reno, op zo'n 200 à 300 kilometer. Tienduizenden verplaatsen zich met de auto en de files zijn reusachtig.
"We hebben er 4 uur stilgestaan op een bergpas door een dodelijk ongeval", herinnert Van de Voorde zich goed. "Het is een gebied dat eigenlijk niet toegankelijk is."
In de woestijn heb je de bijhorende temperaturen. "Wie in een tentje slaapt, wordt wakker bij 40 graden. En soms zit je twee dagen in je tent, camper of kamp door zandstormen", vertelt Van de Voorde over de moeilijke omstandigheden. "De natuur werkt tegen. Burning Man ziet dat als een uitdaging."
Deel van de beleving is wellicht ook de mobiele onbereikbaarheid. Van de Voorde weet dat er onlangs nog een mast is geplaatst, maar wifi of 4G is een probleem. Influencers bijvoorbeeld die hun ervaringen willen delen, kunnen vaak pas achteraf posten op hun sociale media.
Daarnaast blijft Burning Man een hip platform om wereldwijd aandacht te krijgen. Zien en gezien worden. De Belgische kunstenaar Arne Quinze liet er ooit al zijn installatie "Uchoria" in vlammen opgaan.
BEKIJK- "Uchronia" van Arne Quinze:
0 件のコメント:
コメントを投稿