DM Zapt
Elmo Lê van zet de blik op oneindig. Vandaag: de situatiehumor van Boomer.
Stel dat we de lijn doortrekken die van Bart De Pauw (Het geslacht De Pauw) langs Ben Segers en Axel Daeseleire (Auwch_) naar Philippe Geubels (Geub) en nu Jan Van Looveren (Boomer) liep. Betekent dat dan dat het slechts een kwestie van tijd is voor ook Andy Peelman het in zijn hoofd krijgt om zich aan satire te wagen?
Laten we alle middelen inzetten om dat te voorkomen en maak van Boomer het eindstation van de trend dat bekende gezichten een fictiereeks over zichzelf maken. Niemand gaat Larry David en zijn Curb Your Enthusiasm overtreffen, en afgaand op Boomer heeft het genre in Vlaanderen een pijnlijk punt bereikt waarop de humor niet meer om te lachen is.
Lees ook
Acteur en presentator Jan Van Looveren: ‘Mijn vader zei op zijn sterfbed: ‘Ik ben vergeten naar de vogeltjes te kijken’. De alledaagse schoonheid was hem ontglipt’
Jan Van Looveren speelt “een uitvergrote versie van zichzelf” in Boomer. Veel van de situatiehumor in de serie is uit het leven gegrepen, las ik, zoals wanneer in de winkel blijkt dat de garantieperiode verlopen is, met een wel erg overdreven woede-uitbarsting als gevolg. Of het gsm-gebruik van een tienerdochter. Dat iets realistisch is, betekent echter niet dat de situatie zich daarom ook tot goede grappen leent.
Het is niet omdat je afbak-croissants in de oven kunt leggen dat je daarom meteen over de capaciteiten beschikt om een succesvolle bakkerij te starten. Boomer bevat verhaallijnen die geschreven zijn met de intentie om uit te monden in hilariteit, maar ze blijven onderweg hangen in de modderpoel van de middelmaat. Een gekrenkt ego, een discussie over mannelijkheid, de veranderende tijdgeest: er zit iets in de thema’s die Boomer aanraakt, het komt er alleen niet uit.
“Sorry, mijn moppen zijn niet altijd zo goed”, verontschuldigt Van Looveren zich op een bepaald moment, waarmee de schrijvers van deze fictie mij een zeldzame lach ontlokten. Verder vat het onophoudelijke oogrollen van Pippa Van Looveren (in het echte leven én in Boomer dochter van Jan Van Looveren en Els Béatse, al heet ze in de reeks Roos) perfect samen hoe ik door de tien afleveringen ben gesparteld.
“Cringe!” zegt Pippa Van Looveren op een gegeven moment, wat de beste recensie is die over Boomer circuleert. Papa Jan pendelt tussen zelfspot en misplaatste zelfingenomenheid, maar het zijn vooral de personages rond hem die voor kleine lichtpuntjes zorgen. De interventies van dochter Pippa zijn beperkt maar efficiënt, en de scène waarin manager Fien (een hilarische Laurence Roothooft) duidelijk maakt dat Jan Van Looveren passé is – hij speelt wel vaker met dat gegeven – was grappiger dan alle andere komisch bedoelde momenten samen.
Deze satirische reeks moddert maar aan, en dat ik na één dag alweer ben vergeten hoe de reeks eindigt, zegt veel over hoe memorabel Boomer wel niet is.
Boomer, elke zondagavond op VRT1 en nu al integraal op Streamz.
0 件のコメント:
コメントを投稿