Op Sicilië gaat de jacht op de mol onverminderd voor. En niet alleen de mol zet daarbij alles op alles. Ook zijn of haar medekandidaten spelen het spel keihard. Met alle gevolgen van dien voor groepssfeer en groepspot.
Het molboekje van De Morgen
Quote van de week
“Bon, vrienden. We hebben allemaal ongelooflijke honger.”
Philippe neemt bij het ontbijt de taak van Gilles De Coster met graagte over.
Meest opzichtige sabotage
Op zoek naar bekende mensen die nog nooit in de gevangenis hebben gezeten komen Coco en Lynn bij Al Capone uit.
De mol
Het blijft gokken -we zijn tenslotte nog maar twee afleveringen ver- maar voorlopig staat Coco met stip op één. Haar su puta madre hebben we ondertussen wel al heel vaak gehoord.
Wie na de bijzonder lucratieve eerste aflevering vreesde dat de mol dit seizoen zijn tanden niet zou laten zien, kan op zijn twee oren slapen. De saboteur blijkt wel degelijk te weten waar hij of zij mee bezig is. Nochtans leek er bij het begin van de aflevering geen vuiltje aan de lucht. De kandidaten flaneerden door Savoca, het dorpje waar een hele reeks scènes uit de filmklassieker The Godfather werden gedraaid, en mochten daarna aan de slag met Italiaans ijs. Dichter bij la dolce vita komen ze tijdens hun de mol-trip waarschijnlijk niet.
Er moest gepuzzeld en gelikt worden. En in allebei die disciplines maakten behoorlijk wat kandidaten zich verdacht. Bernard bijvoorbeeld. Omdat zijn schoonvader in een Italiaanse autogarage werkte, wierp die zich bij het puzzelen op als kenner van de betere Zuiderse carrosserie. Om, toen hij autologo’s moest herkennen, meteen Lamborghini en Porsche door elkaar te halen.
In het ijssalon was het dan weer Karolien die zich door het geven van onduidelijke instructies in de kijker werkte. Ook Stéphanie liet behoorlijk wat steken vallen. En dan hebben we het nog niet over Coco gehad, die telkens wanneer het ietwat spannend wordt, erin slaagt om tussen de kandidaten een spraakverwarring te doen ontstaan waar ze in Babylon jaloers op zouden zijn.
Meesterwerkje
Helemaal aan de andere kant van het spectrum vonden we Michaël. Die had als eerste door dat er in het ijssalon gelikt moest worden om in de prijzen te vallen. Mocht hij de mol zijn, dan had hij zijn teamgenoten wel nog wat langer laten zoeken. Philippe slaagde er bij het puzzelen dan weer als enige in om het overzicht te bewaren. Al kwam de tijdslimiet op dat moment al zo dichtbij dat het kalf eigenlijk al verdronken was. Een doortrapte mol houdt daar rekening mee. De ijsjes kwamen uiteindelijk vier minuten te laat bij Gilles, waardoor de groep zich 1.500 euro door de neus geboord zag.
De ijsjesopdracht bleek slechts een opwarmertje voor het echte werk. De volgende dag stond er immers een proef op het programma zoals je die alleen in De Mol ziet. Een meesterwerkje waarin spel en psychologie op ingenieuze wijze met elkaar vervlochten zaten. De opdracht - Senne bevrijden door je een weg door twee verdiepen te banen - leek behoorlijk simpel. Maar door er een voordeel aan te verbinden voor het duo dat als eerste bij de gevangene raakte, veranderde de dynamiek totaal. De opdracht tot een goede einde brengen was voor de kandidaten nog steeds het doel, maar dan wel enkel wanneer ze zelf tot bij Senne konden raken.
De gedroomde omstandigheden om aan het mollen te slaan. De kaars van Coco ging wel heel vaak uit. Philippe slaagde er quasi nonchalant in om de kans te verbrodden om de ventilatoren veel vroeger in het spel stil te leggen en Bernard weigerde pertinent om de tips van Senne te gebruiken. Het gevolg? Alweer een opdracht die de groep enkel in extra tijd kon volbrengen. Alweer geen geld in de pot. Dubbel jammer aangezien Bernard voor deze opdracht een verdubbelaar op tafel gooide.
Barstjes in de groep
En wat de mol misschien nog het meest plezier deed, waren de barstjes die in de groep blijken te ontstaan. Werd er bij de ijsjes-opdracht al een aantal keer stevig op elkaar gevloekt, dan bleef er na de tweede opeenvolgende mislukte proef nog wat meer ongenoegen hangen. Zeker nadat bleek dat Philippe en Karolien wel degelijk een voordeel aan de mislukte opdracht overhielden.
Het ideale moment, zo dachten de makers, om de doos van Pandora, een reliek van vier seizoenen geleden, nog eens op tafel te zetten. De doos dicht laten deed de groepspot met 2.000 euro aantikken. Ze openen was goed voor acht pasvragen, al wisten de kandidaten dat niet op voorhand. De groep was unaniem: de doos zou dicht blijven. Maar hoe broos dat verbond was, werd al snel duidelijk. Philippe en Karolien konden als eerste duo aan de verleiding weerstaan. Maar bij Senne en Michaël - duo twee - liep het fout. De twee kozen de pasvragen en wilden dat in alle discretie afhandelen. Maar dat was opnieuw buiten de makers gerekend. Als extra verrassing begon de groepspot af te tellen. Om dat te stoppen moesten de twee zondaars alle andere kandidaten uit bed halen. Iets wat uiteindelijk slechts 3.160 euro later lukte. Een fikse deuk in zowel de groepspot als het wederzijds vertrouwen.
Leken we vorige week nog op een historisch hoge groepspot af te streven, dan lijkt nu net het omgekeerde scenario een reële optie. Aan het eind van de bewogen tweede aflevering moest audiologe Karolien naar huis. Haar beslissing om de doos van Pandora dicht te laten in de hoop de lieve vrede te bewaren, bleek er een met een wel heel zure nasmaak.
続きを読みます https://news.google.com/rss/articles/CBMihAFodHRwczovL3d3dy5kZW1vcmdlbi5iZS90di1jdWx0dXVyL2luLWRlLW1vbC16YWt0ZS1uaWV0LWFsbGVlbi1kZS1ncm9lcHNwb3QtbWFhci1vb2stZGUtc2ZlZXItbmFhci1lZW4tb25nZWtlbmQtZGllcHRlcHVudH5iMjAzMGRmNi_SAQA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿