Verslaafd aan muziek en het applaus - Het Nieuwsblad

“Toen Paul Zeg ’ns meisje uitbracht, klom dat meteen naar de hoogste plek in Tien om te zien. Wekenlang bleef hij daar, bovenaan de hitlijst. Toen kwam-ie plots naar mij. Jos, zou je mij niet van die nummer één afhalen? Hij vond dat beter voor het programma. Zodat de mensen niet steeds hetzelfde moesten horen. Zo was hij: altijd eerst aan een ander denken.”

Sympathiek, zo vat Jos Van Oosterwyck, de man achter Tien om te zien, Paul Severs samen. “Bescheiden”, zegt ook Will Tura. “En een gedreven vakman die nooit een noot miste.” John Terra noemt hem de Vlaamse Cliff Richard. Niet omwille van dat valse haar, maar “omdat hij een sterke componist was die makkelijk catchy melodieën schreef”. Een met een dijk van een catalogus: een miljoen verkochte platen, driehonderd liedjes, vijftienduizend optredens.

  Guy Puttemans

De rode draad in de carrière: de twee jaar jongere Paulette Harcq, zijn Franstalige buurmeisje met wie hij later zou trouwen. “Op mijn twaalfde heb ik haar voor het eerst een kus gegeven. Ze kreeg daarvoor een klap van haar moeder. Die vond haar te jong.” Paulette is ook de vrouw die meer dan vijftig jaar zijn danseres was. Een onafscheidelijk duo in de showbizz. Voor haar schrijft hij in 1970 Ik ben verliefd op jou, zijn eerste hit. Opgenomen op een cassetterecordertje na een vrijpartij op de heide, op een zomerse dag.

“Zij heeft voorrang. Altijd.” Dat zegt Paul Severs wanneer de oogziekte van Paulette te erg wordt. En zij steeds blinder wordt. Dus schroeft hij zijn optredens terug om voor haar te zorgen. En verkoopt hij kort daarna, in 2017, haar vijfhonderd showkostuums die nog bij hen thuis lagen. Met pijn in het hart.

Broeder Pax

Even in achteruit. Paul Severs – géén artiestennaam – wordt geboren in 1948 als voorlaatste kind in een rij van zeven. In Huizingen, bij Brussel. Zijn hele jeugd zingt hij in het kerkkoor, maar wanneer The Shadows scoren met Apache, kiest hij voor de gitaar. “Het geld daarvoor verdiende ik door op het stort oud koper te verzamelen.” Severs start het bandje The Criminals en broeder Pax van de plaatselijke paterskerk wordt hun eerste manager.

Het management belandt daarna bij Sylvain Tack, de eigenaar van de bakkerij achter de Suzy Wafels en later van Radio Mi Amigo. Wanneer het succes in de jaren zeventig opdroogt en het imago van het Vlaamse charmelied bestoft, weet Tack zijn poulain toch nog een tijd relevant te houden. Met airplay op zijn eigen radio, de steun van het pas opgerichte Joepie en een slimme lancering in Wallonië. Maar de hits blijven uit.

Severs verliest ook kort na elkaar zijn broer André en zijn zus Greta. Hij trekt zich even terug uit de showbizz en gaat dan in zee met Johnny Hoes en diens label Telstar. Hij heeft een trouw publiek en tal van optredens aan beide kanten van de taalgrens. Maar het zou nog duren tot Zeg ’ns meisje in 1991 – zijn eerbetoon aan z’n idool Buddy Holly – eer de schijnwerpers opnieuw branden.

Zingende jongeren

Waardering, erkenning, dat vond Paul Severs belangrijk. Hij geniet ervan wanneer Geen wonder dat ik ween in 2007 wordt opgevist in de film Firmin van Dominique Deruddere. “Toen ik voor het eerst een stukje van de film zag, moest ik huilen.” En nog een keer in 2012, wanneer zijn twintig jaar oude hit Oh little darling de begintune wordt van de populaire VTM-serie Clan. “Zelfs jongeren zingen het liedje als ze me over straat zien lopen. Dat dat deugd.”

Dat succes na Clan is welgekomen. Om die vervelende smaak van een jaar eerder door te spoelen. Tijdens een optreden voor studenten in Gent brengt Severs toen de nazigroet, met – niet geheel onverwacht – een pak commotie tot gevolg. “Een grapje”, reageert hij achteraf. “Ik wou niemand kwetsen. Zodra ik het had gedaan, besefte ik dat het dom was.”

Hij bleef tot het einde doorgaan, met een rotvaart. “Ik ben nog altijd veelgevraagd, en ik kan niet nee zeggen. Iedere artiest is verslaafd. Is het niet aan de muziek, dan toch aan het applaus”, zei hij eerder.

Gedreven, zo kent ook Bart Kaëll hem. “Het gebeurde wel vaker dat ik na hem moest optreden en dat was niet evident. Hij amuseerde zich zo hard op dat podium dat hij uren kon blijven zingen. Je moest hem er bijna af sleuren. Paul, ik heb hierna nog een show. Je moet er nu echt mee stoppen, zei ik hem.”

Memorabele strijd

Paul Severs werd midden maart in het ziekenhuis opgenomen na hartfalen en belandde zondag voor de derde keer in een coma. Gisteren is hij overleden. “Pa, je hebt een memorabele strijd geleverd, die je voor ons hebt gewonnen”, schreef zijn zoon Christophe op Facebook. “Deze schokgolf laat diepe sporen na, maar we vinden toch ook rust in het feit dat jij eindelijk zacht kan slapen.”

Twaalf jaar geleden vertelde Paul Severs nog in deze krant hoe hij wou sterven. “Op het podium zou mooi zijn, maar dat hoeft niet. Ik wil wel graag mijn eigen liedjes op mijn begrafenis. Lief, jij bent zo lief. ’k Hou zielsveel van jou. Blijf altijd bij mij. Mooi hé’.” bpr, jdr, dewo)

Let's block ads! (Why?)

続きを読みます https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190410_04312893