OnderzoekWanbeheer
Dat achter Jazz Middelheim en Gent Jazz een hel schuilging voor de werknemers, was al jaren een publiek geheim. Nu, vlak na het faillissement, maakt onderzoek van De Morgen duidelijk hoe manager Bertrand Flamang ook honderdduizenden euro’s aan onder meer reizen, etentjes en wijnen opsoupeerde.
Het was een accident waiting to happen, het faillissement van de vzw Jazz en Muziek. Dat blijkt uit de vele getuigenissen die De Morgen kon sprokkelen. Eén man wordt uitdrukkelijk met de vinger gewezen als de enige verantwoordelijke: manager en ex-bestuurder Bertrand Flamang.
Hij leek de vzw achter de twee grootste jazzfestivals als zijn privéspeeltuin te beschouwen. Naast een ronduit terroriserende managementstijl – “Ik moest in therapie nadat ik ontslag genomen had”, getuigt een van zijn werknemers, die op een vergadering ‘hysterisch kutwijf’ werd genoemd – blijkt dat hij zich ook rijkelijk liet vergoeden voor zijn diensten.
De Morgen kreeg vijftig documenten in handen die aantonen dat Flamang vanaf 2015 jaarlijks 165.000 euro factureerde aan de vzw Jazz en Muziek voor zijn consultancydiensten. Zelfs in coronajaar 2020, toen Gent Jazz en Jazz Middelheim werden geannuleerd, leverde hij hier niks op in.
In een eerste factuur op 1 april, net na het uitbreken van de pandemie, lijkt hij nochtans aan te geven dat hij dat jaar slechts de helft van zijn vaste vergoeding – 76.000 euro – zou factureren met de aanduiding ‘50% jaarfacturatie 2020 (aangepast door CORONA)’. Maar op 30 november stuurt hij toch een tweede factuur, voor 89.000 euro. Zo kwam hij opnieuw aan zijn 165.000 euro. De rest van het personeel stond op technische werkloosheid. Binnenshuis werd ook vaak gewag gemaakt van grensoverschrijdend gedrag: seksisme was er volgens bronnen vaste prik.
Restaurantbezoekje van 1.326 euro
Flamang was manager en uithangbord van de vereniging, maar 165.000 euro blijft een meer dan behoorlijke vergoeding voor een kleine vzw met een omzet van zo’n 5 miljoen euro. Daar bleef het niet bij. Bij uitstapjes naar het buitenland keek hij niet op een cent.
Zo blijkt uit rekeninguittreksels van zijn American Express-kredietkaart dat hij tijdens een tripje van een week naar New York in januari 2016 12.325 euro spendeerde, kosten die werden doorgerekend aan de vzw Jazz en Muziek. Flamang gaf 4.800 euro uit aan hotelkosten en er waren nog elf restaurantbezoekjes, waarvoor hij van 298 tot 928 euro betaalde. In dezelfde maand ging hij nog twee keer uit eten bij De Loze Boer in Lochristi, voor respectievelijk 1.362 en 1.135 euro. Ook dat was volledig op kosten van Jazz en Muziek.
Januari 2016 blijkt geen uitzondering. In de maanden nadien liep zijn kredietafrekening elke maand in de duizenden of zelfs tienduizenden euro’s. Volgens ingewijden maakte Flamang jaarlijks tussen de 50.000 en de 150.000 euro kosten boven op zijn vaste onkostenvergoeding van 12.000 euro. “De vzw werd leeggeroofd”, vertellen ex-medewerkers. Hij hield van een goed flesje wijn, waarvoor hij vaak duizenden euro’s neertelde. Er zijn ook facturen terug te vinden waarin zijn vrouw 21.250 euro factureert voor ‘administratieve bijstand’.
Het is vooral sinds 2015 dat Flamang almaar flamboyantere uitgaven deed op kosten van de vzw. Nochtans blijkt uit de jaarrekening dat de financiële nood net toen ontzettend hoog was. Van 2016 tot 2020 ging de vzw in amper vijf jaar tijd meer dan 1 miljoen euro in het rood. De opbrengsten volstonden niet meer om de kosten te dekken. Er kwam al heel wat kunst- en vliegwerk aan te pas om de rekeningen nog te doen kloppen. Zo staat er onder andere een lening van meer dan 800.000 euro in de boeken die dit jaar afgelost moest worden.
“Op een bepaald moment was er zenuwachtigheid over een controle van de Vlaamse overheid, waarbij heel wat kritiek geuit werd”, zegt een ex-medewerker. “Maar die controle is uiteindelijk ook gewoon gepasseerd. Dat was vóór corona, en dus jaren voor de afkeuring van hun nieuwe subsidiedossier. Ofwel had de administratie schrik om in te grijpen ofwel was er druk van bovenaf. Waren sommige Gentse politici gewoon even oprecht als wanhopig begaan met de reputatie van Gent als muziekstad dat ze Bertrand keer op keer te hulp schoten, zonder de minste kritische vragen of bedenkingen? Of deden ze het voor die vipuitnodigingen met gratis drank en eten? Hoe komt het dat het zo lang heeft kunnen duren?”
Bijna miljoen euro subsidies per jaar
De raad van bestuur tikte Flamang omzeggens nooit op de vingers, omdat hij vooral omringd was door vertrouwelingen. Maar ook vanuit Stad Antwerpen, Stad Gent of de Vlaamse overheid werd er weinig controle uitgeoefend. Nochtans betaalden zij elk jaar 250.000 tot 300.000 euro subsidie voor het organiseren van Gent Jazz en Jazz Middelheim, ongeveer één vijfde van de volledige omzet van Jazz en Muziek.
Begin dit jaar kreeg Flamang enkele klappen te verwerken. Hij moest opstappen uit de raad van bestuur om plaats te maken voor meer onafhankelijke bestuurders opdat de vzw haar subsidies niet zou verliezen. Toch besliste de Vlaamse overheid in juni om voor volgend jaar de 300.000 euro aan Jazz en Muziek niet meer toe te kennen. Flamangs overtuigingskracht leek uitgewerkt. Het factureren ging onverminderd voort, tot zelfs begin dit jaar nog.
De organiserende vzw laat een schuldenberg achter van meer dan 3 miljoen euro. Bertrand Flamang was niet bereikbaar voor commentaar.
0 件のコメント:
コメントを投稿