'Oppenheimer' blaast concurrentie weg bij de Oscars - De Standaard

Wat is saai? Vergeleken met de editie van twee jaar geleden lijkt nu elke Oscarceremonie het te zijn. Will Smith won toen een Oscar, maar iedereen herinnert zich enkel hoe hij zijn cool verloor en Chris Rock vol in het gezicht mepte. Niemand die hoopt op opnieuw zo’n scenario. Maar evenmin zitten we te wachten op nog een uitreiking zo voorspelbaar als wat we vannacht zagen. Een stuk of wat verrassingen, mag het?

Iedereen had verwacht dat het de grote Oppenheimer-show zou worden en iedereen kreeg gelijk. De biopic van Christopher Nolan over de man achter de atoombom won niet enkel de Oscar voor beste film. Nolan werd ook bekroond voor zijn regie, de Ierse acteur Cillian Murphy voor zijn intense hoofdrol als J. Robert Oppenheimer en Robert Downey Jr. voor zijn bijrol. Vielen ook in de prijzen: het camerawerk, de montage en de score van Ludwig Göransson. Zeven stuks in totaal dus, op dertien nominaties.

Everything everywhere all at once won een jaar geleden evenveel beeldjes. Met dat verschil dat Oppenheimer de derde meest bezochte film van 2023 is. Goed voor een box office van bijna een miljard dollar (terwijl die voorganger wereldwijd ‘maar’ 143 miljoen dollar ophaalde). De beste film van het jaar — aldus de Academy — is dus een publieksfilm. Plat en dom als pompwater? Vergeet het. Alle superheldenfilms nog aantoe: Nolan onderschat de kijker niet. Oppenheimer is een stevige kluif, drie uur lang, die enkel op het grote scherm tot zijn recht komt. Cinema!

Als dit type filmmaken met deze bekroning — bovenop het commerciële succes van het afgelopen jaar — zijn toekomst verzekerd ziet, dan staan we er met z’n allen goed op. Een ongezien sterk filmjaar was 2023 welzeker. Niet elke maker of acteur kreeg de nominatie die hij of zij had verdiend, maar tegelijk was van onverdiende kanshebbers geen sprake. Wat een weelde.

Lege handen (en een niet-bekroonde neus)

Poor things, de grootste kanshebber na Oppenheimer, wist vier van zijn elf nominaties te verzilveren. Het belangrijkste beeldje was uiteindelijk de enige (ietwat) verrassing van de avond: Emma Stone mocht zeven jaar na La la land haar tweede Oscar voor een hoofdrol in ontvangst nemen. Minder spraakmakend waren de anders bekroningen: kostuums, make-up & hairstyling en production design.

Met een slokop op kop blijven andere film(maker)s genadeloos met lege handen achter. Dat zijn niet de minsten: Martin Scorsese zag hoe zijn Killers of the flower moon geen enkele Oscar won, ondanks tien nominaties. Zelf hadden we alles ingezet op Lily Gladstone en haar krachtige hoofdrol. Ze had de eerste Native American kunnen zijn met een Oscar op de schouw. Het draaide anders uit. Ook voor Bradley Cooper, die zelfs zijn omstreden Leonard Bernstein-neus niet in de spotlights zag gezet. Terwijl Maestro op zeven Oscars kans had gemaakt.

Voorspelbaar, maar de winnaars hadden wel mooie speeches mee. Ze pasten voor pathetiek. Nolan, die zijn regie-Oscar door Steven Spielberg kreeg overhandigd: “Film is maar iets ouder dan honderd jaar en we weten niet waar die geweldige reis naartoe gaat”, sprak hij tot de Academy, “maar te weten dat jullie vinden dat ik er een betekenisvol deel van ben, betekent de wereld voor mij.” Nolan bedankte zijn vrouw “die al hun films en al hun kinderen had geproduceerd”.

Barbie moest ondanks acht nominaties tevreden zijn met één beeldje: voor het nummer What was I made for? van Billie Eilish en Finneas O’Connell. Ze kregen er pas ook al een Grammy voor. Eilish is daarmee op haar 22ste de jongste tweevoudige Oscarwinnares — ze won twee jaar geleden al een Oscar voor de Bond-song No time to die.

Plaagstoten

Jimmy Kimmel presenteerde voor het tweede jaar op rij de ceremonie. In zijn openingsmonoloog prees hij Barbie-regisseur Greta Gerwig, “die er in geslaagd was een feministisch icoon te maken van een pop waar niemand nog van hield”. “Velen geloven dat ze genomineerd had moeten zijn voor haar regie”, onderbrak hij het applaudisserende publiek, “maar jullie zijn diegenen die niet op haar gestemd hebben. Doe nu niet alsof jullie er niets mee te maken hebben!”

Het was een avond van plaagstoten en kwinkslagen. Daar waren Oppenheimer en Barbie nog veel vaker de spil van. Maar ook knarren als Danny DeVito en Arnold Schwarzenegger — ooit samen te zien in Twins — mochten in een ingestudeerd nummertje herinneringen ophalen aan hoe ze in een ver verleden beiden de rivaal van Batman hadden gespeeld.

Rechthoekige penis

Hollywood zag er op z’n best uit. Dat velen op een blauwe maandag even goed prettig zijn om naar te kijken, hield Kimmel kennelijk bezig. Hij sprak Ryan Gosling en Margot Robbie toe, die Ken en Barbie speelden in de snoeproze bioscoophit van 2023. “Zelfs als jullie vandaag geen Oscar krijgen (Robbie was enkel genomineerd als Barbie-producent, niet voor haar vertolking, red.), weet dan dat jullie iets veel belangrijker hebben gewonnen: de genetische loterij.” Over Robert Downey Jr. zei hij dan weer: “Hij is zo knap, zo getalenteerd. Hij won elke prijs die er te winnen viel. Is dat een speech in je broekzak of heb je gewoon een heel rechthoekige penis?”

“Ik had deze rol meer nodig dan dat hij mij nodig had”, zei Robert Downey Jr. toen hij later op de avond daadwerkelijk het beeldje mocht oppikken voor zijn bijrol als Lewis Strauss in Oppenheimer. Hij bedankte zijn “vreselijke kindertijd” en blikte schalks terug op zijn tumultueuze jaren van drank, drugs en arrestaties in het Hollywood van de jaren 90.

De uitreiking was eerder van start gegaan met een juweel van een moment toen het beeldje voor beste vrouwelijke bijrol naar Da’Vine Joy Randolph ging. In The holdovers — bij ons in de zalen als Winter break — geeft ze ingetogen gestalte aan de schoolkokkin die recent haar zoon verloor in Vietnam. Het leverde de 38-jarige actrice tonnen lof op, en nu hopelijk ook haar doorbraak. “Ik heb lang anders willen zijn”, sprak ze aangedaan, “nu begrijp ik dat ik gewoon mezelf moet zijn.”

Kleerkast John Cena verscheen dan weer naakt op het podium met een (grote) envelop voor zijn kruis en de boodschap dat “kostuums zó belangrijk zijn”. “Kun je je inbeelden dat een man plots naakt het podium oploopt”, had Kimmel vlak ervoor gezegd, verwijzend naar een incident dat in 1974 daadwerkelijk was gebeurd. Net toen David Niven op het punt stond Elizabeth Taylor aan te kondigen.

Verkeer lamgelegd

Zo hield Hollywood het luchtig en veilig op de vlakte. Nog voor de start was er nochtans een flinke verkeersopstopping geweest nabij het Kodak Theatre in LA, waar de ceremonie doorging. Pro-Palestijnse betogers eisten er aandacht voor het leed in Gaza. Noodgedwongen hadden sommige sterren de laatste honderden meters te voet moeten afleggen zodat ze niet te laat kwamen. Hadden ze dat niet gedaan, dan waren er zitjes leeg gebleven.

Medestanders zoals Ramy Youssef, Billie Eilish en regisseur Ava Duvernay hadden een pin op de borst gespeld. Zo toonden ze hun steun aan de vrijwilligersorganisatie Artists4Ceasefire. Youssef, te zien in Poor things, pleitte op de rode loper voor een onmiddellijke en permanente staakt-het-vuren.

In de speeches was dat geen overheersend topic, tenzij bij de Brit Jonathan Glazer, die de Oscar voor beste internationale film won voor The zone of interest, een ijzige Holocaustfilm. “Onze film laat zien waar ontmenselijking toe leidt. Of het nu gaat over de slachtoffers van 7 oktober in Israël of van de huidige aanval in Gaza — alle slachtoffers van ontmenselijking. Hoe verzetten we ons?”

Cillian Murphy in zijn dankspeech: “We hebben een film gemaakt over de man die de atoombom heeft gebouwd. For better or for worse, we leven allemaal in Oppenheimers wereld. Ik wil deze prijs graag opdragen aan alle vredestichters.”

Niemand wist het zo raak te verwoorden als Mstyslav Tsjernov, de Oekraïense documentairemaker die met hun ploeg de Oscar kreeg voor 20 days in Mariupol, over hoe hij en twee andere reporters achterbleven in Marioepol nadat de Russen het van de kaart hadden geveegd. “Dit is de eerste Oscar in de geschiedenis van Oekraïne”, merkte hij eerst fijntjes op. “Ik ben vereerd, maar ik ben waarschijnlijk ook de eerste regisseur op dit podium die zegt dat hij wilde dat hij zijn film nooit gemaakt had.”

Adblock test (Why?)

続きを読みます https://news.google.com/rss/articles/CBMiMWh0dHBzOi8vd3d3LnN0YW5kYWFyZC5iZS9jbnQvZG1mMjAyNDAzMTFfOTIwOTg0MDXSAQA?oc=5