OverzichtRock Werchter
Het wordt stilaan een gewoonte: na zijn meestershow op Pukkelpop en zijn veroveringstocht op Best Kept Secret deed Oscar and the Wolf ook de wei van Werchter ontbranden. Wat we nog onthouden? De comeback van Sigur Rós, de stijl van Interpol en de eucharistie van Danielle Ponder. Maar het was Fred again.. die Werchter liet daveren.
Fred again.. ★★★★★
Populair in een set van Fred again.. is het moment waarop de Britse producer – met hits van Ed Sheeran op zijn kerfstok – zich naar het midden van The Barn begaf om met ‘Jungle’ en ‘Rumble’ uit te halen als Floyd Mayweather Jr. die Firmin Crets een flinke linker verkocht. De reactie vanuit het publiek was extréém. Met z’n zessen doken de securitylui naar de apparatuur van Fred Gibson, zodat zijn sampler én statief door de veroorzaakte breuk van een tektonische plaat niet door de tent vloog.
Volg Rock Werchter via onze liveblog.
Sigur Rós ★★★★☆
Sigur Rós heeft zijn oude vorm terug. Die van aan het begin van de noughties, toen we de band het voorprogramma van Radiohead zagen spelen in een tent, voor diens Kid A-tournee, ook al op de Werchterweide. Anno 2023 zagen en hoorden we ook de IJslandse druïden weer die in november 2000 in de Brusselse AB onze integrale binnenkant verlamden. Die show staat in ons geheugen gegrift. Díézelfde magiërs, ja, die bestaan nog.
Oscar and the Wolf ★★★★☆
Max Colombie domineerde het podium, bewoog als een danser, legde schitterend theater op de planken, zoals wanneer hij neerzeeg na een zinderend ‘Joaquim’, ogenschijnlijk overmand door emotie, om nét op tijd recht te veren met ‘Nostalgic Bitch’. “Who the fuck am I?”, vroeg hij zich af. Bij Oscar and the Wolf geldt de regel: het is niet omdat hij acteert dat hij niet oprecht is, want Oscar and the Wolf ís acteren.
Danielle Ponder ★★★★☆
Op haar 39ste zei Danielle Ponder haar job als advocate vaarwel en tekende ze haar eerste platencontract. Dat was amper 5 jaar geleden. Vandaag vliegt ze de wereld rond als één van de meest beloftevolle soulartiesten van het moment. In KluB C zat ze een gelukzalige eucharistie voor waar zelfs liefdesverdriet als zoet manna smaakte.
Interpol ★★★★☆
“Interpol is gelukkig, tegenwoordig”, schreven we nochtans na hun set op Best Kept Secret, en drie weken later is dat nog niet veranderd. Maar hún songs, die ademen nog wel kille tristesse, zij het van een bijwijlen onweerstaanbare schoonheid. Dan is een hoofdpodium halverwege de middag geen cadeau, en toch pakten Paul Banks (zang), Daniel Kessler (gitaar), Sam Fogarino (drums) en die twee anderen (bas en toetsen) hem vol overgave uit. In ruil gaven ze een set die droefenis weer sexy maakte.
Blackwave. ★★★★☆
Het overaanbod aan radiohits verklapte dat blackwave. één van de slimste popgroepen van ons land is. ‘Bittersweet Baby’ was er zo eentje. De Curtis Mayfield-achtige falsetsoul van ‘Recluse’ ook. U waande zich zowaar euforische hippies, klapte dolgelukkig mee en verleende het sowieso al uit zijn voegen barstende samenhorigheidsgevoel ongeziene kumbaya-proporties.
Sofi Tukker ★★★★☆
Sofi Tukker had van ons de soundtrack van Greta Gerwigs Barbie-film mogen schrijven. Onnozel? Uhu. Plezant? Aha! Sofi Tukker is als vuurwerk, een handgeweer, prettige scheetjes: hun enige bestaansreden is om te knállen.
0 件のコメント:
コメントを投稿