Bij haar eerste MIA van de avond, die voor Nederlandstalig: een ingetogen knuffel voor zus Kaat. Bij de belangrijkste, hit van het jaar: niks ingetogen meer aan. Pommelien, stilaan nochtans gewend aan piekmomenten, hapte naar adem en woorden. “Wauw. Dit is heel veel.” Want uiteráárd: vijf van haar negen nominaties verzilverde ze – ook die voor pop, album (Per ongeluk) en soloartiest. Die laatste is een stukje MIA-geschiedenis, want voor het eerst was de categorie genderneutraal. Maar wat het volk zal onthouden, is dat de zestiende MIA’s die van Pommelien waren.
Dat ze élke publieksprijs waarvoor ze genomineerd was op zak stak, zegt alles. Die vier sectorprijzen zal ze heus niet missen. Haar #LikeMe-vriendin Camille, Vlaanderens chouchou Metejoor, en grote uitdager Brihang, ze stonden erbij en keken ernaar. In de hitcategorie al voor het tweede jaar op rij, trouwens: zowel daar als bij soloartiest volgde Pommelien zichzelf op. Haar totaal staat nu op acht – herinner u: in amper twee edities.
Eén prijs in het bijzonder
“Vorig jaar vond ik het al geschift om drie MIA’s te winnen”, aldus Pommelien. “Dat ik nu genomineerd was voor negen, maakt me alleen maar nederig. Ik vind winnen in elke categorie een eer. Maar als ik eentje echt in de wacht wilde slepen, dan was het die voor album. Omdat het de kroon op mijn werk is. Niet alleen dat van mij, maar dat van de hele ploeg.” Ironisch, want ze droeg een zelfgemaakte outfit van stukjes vinyl. “Ik dacht er nog even aan om een paar kopieën van Per ongeluk te gebruiken. Maar het bleek niet de juiste soort.”
Noppes dus voor Metejoor en Camille. En ook voor de schaduwfavoriet, Brihang, maar hij zag het niet als een nederlaag. Na nul op zes in 2020 won de West-Vlaamse rapper deze keer één van zijn zes nominaties: de sectorprijs voor artwork. In bijna alle andere gevallen stond hij de prijsduif van de avond in zijn weg. “Ik zag de bui hangen. Pommelien is de sensatie van het jaar, dus ik verwachtte weinig. (lacht) Maar prijzen zijn niet het belangrijkste, ik gun het iedereen.”
Gezien, overigens? Alle namen hierboven doen het in de moedertaal. Ook dit jaar zwaait het Nederlands dus de plak. Maar dé trend van het jaar heeft een naam: Pommelien Thijs. Of ach, trap ‘m na de Zomerhit en de Gouden K’s maar overhoeks binnen: Pommelien Prijs.
Hugo Sigal klopt Will Tura: “Schatje, deze is voor ons beiden”
© VRT
“Schatje daarboven, da’s gene voor mij alleen, die is voor ons beiden.” In tranen. Bevend, bijna zonder woorden. Hugo Sigal (76) was helemaal overmand door emoties toen hij het beeldje in de categorie ‘Vlaams populair’ mocht ophalen. Daarmee zette hij onverwacht de Keizer van het Vlaamse Lied, Will Tura, schaakmat, die dit jaar finaal het einde van z’n carrière inluidde. Sigal kaapte de award zestien jaar nadat hij samen met Nicole al een MIA won.
Dat het goed met hem gaat, had hij net voor de show nog verteld. “Want ik moet vooruit. Maar af en toe heb ik nog een dipje. Zoals vanmiddag, aan de computer. Dan bleit ik eens goed, en ben ik weer de oude. Maar op de planken voel ik me goed. Dan ben ik in mijn vertrouwde habitat.”
Niet Gustaph, wel Aaron Blommaert wint ‘Doorbraak’: “Iedereen bedankt, ook al hebben we verschillende smaken”
© Maarten De Bouw
Na zijn parcours op het Eurovisiesongfestival leek Gustaph de gedoodverfde winnaar voor ‘Doorbraak’, maar de VTM-kijker schakelde massaal over naar VRT 1 om Aaron Blommaert (21) een duw in de rug te geven. Zijn muziekcarrière is goed uit de startblokken geschoten.
Als kersvers soloartiest loste Blommaert vorig jaar slechts twee singles – Zonde en Deurbel – maar zijn fans vonden het ruim voldoende voor een eerste MIA. “Ik weet niet goed wat ik moet zeggen”, klonk het ongelovig. “Het voelt als een hele eer om naast zo’n vedetten te staan, het doet mij heel veel deugd. Ik wil iedereen bedanken om zo liefdevol en respectvol met elkaar om te gaan, ook al komen we uit verschillende smaken en genres. Dat wens ik ook de wereld toe.”
Een MIA na het rampjaar: Portland draagt award op zijn aan dokters
© VRT
Jente Pironet (32) van Portland was zichtbaar geraakt door zijn MIA voor ‘Alternative’. Vorige zomer werd kanker vastgesteld bij de zanger. Hij annuleerde alle optredens en liet zich behandelen, maar staat sinds december terug op het podium. In het Sportpaleis nam hij niet alleen zijn eerste MIA in ontvangst, hij speelde ook samen met Metejoor zijn Liefde voor muziek-hit She really means it.
“2023 was een extreem jaar. Ik wil deze MIA vooral in de lucht steken voor de Belgische dokters. De behandelingen zijn nog niet helemaal ten einde, maar dat houdt me niet meer tegen. Integendeel, de planning voor 2024 loopt vol. Ik wil mezelf niet bestempelen als ‘patiënt’. Wel voel ik dat ik anders op het podium en in het leven sta. Carpe diem is meer dan ooit het motto.”
De club der slokoppen: alweer prijs voor Regi, Bazart, Coely en Angèle
Drie artiesten komen stilaan zegezeker naar de MIA’s. Al voor het derde jaar op rij won Regi de MIA voor ‘Dance’, waarmee hij én Lost Frequencies én techno-revelatie Amber Broos de loef afstak. Bazart haalde het van dEUS en Black Box Revelation voor ‘Groep’, een prijs die ze nu al vijf keer wonnen. Hun teller staat in totaal op tien. Voor Coely was het haar derde MIA in de categorie ‘Hiphop’, die vroeger ‘Urban’ heette. En Angèle – niet aanwezig deze keer – schoot met haar enige nominatie raak: samen met Tamino maakte ze de beste videoclip, voor Sunflower. Met haar twaalfde MIA evenaart ze Milow en klimt ze naar de tweede plek in de ranglijst van winnaars. Op één, met twintig beeldjes, staat nog steeds Stromae.
Alle winnaars op een rij
PUBLIEKSPRIJZEN
SECTORPRIJZEN
0 件のコメント:
コメントを投稿