Radicaal-rechtse activisten in Frankrijk zijn niet te spreken over de mogelijkheid dat de Frans-Malinese zangeres Aya Nakamura een lied van Édith Piaf zou brengen bij de opening van de Olympische Spelen in Parijs. Ze spreken van een afrikanisatie van de Franse chanson. "We eisen dat Frankrijk vertegenwoordigd wordt door een zanger die ons erfgoed, onze waarden en onze identiteit belichaamt."
Haar naam doet misschien niet meteen een belletje rinkelen, maar Aya Nakamura is momenteel de meest beluisterde Franse zangeres ter wereld. Ter illustratie: enkele van haar clips zijn al bijna 1 miljard keer bekeken en maandelijks wordt haar muziek miljoenen keren beluisterd.
Bekijk: Nakamura brak in 2018 door met haar nummer 'Djadja"
De zangeres domineert al dagen het Franse nieuws. De reden? Eind februari brachten Franse media het bericht dat Nakamura mogelijk zou optreden op de openingsceremonie van de Olympische Spelen, die deze zomer plaatsvinden in Parijs. Naar verluidt zou ze een nummer brengen van de Franse zangeres Édith Piaf.
Voorlopig hebben noch de Franse president Emmanuel Macron, noch de zangeres het nieuws bevestigd. Maar het idee alleen al veroorzaakt heel wat ongenoegen bij radicaal-rechtse stemmen in Frankrijk. Met als gevolg een waterval aan racistische uitlatingen aan het adres van Nakamura.
"Geen sprake van, Aya"
Behalve de haatberichten die Nakamura krijgt op sociale media, klonk bijvoorbeeld ook boegeroep op een campagnebijeenkomst van de radicaal-rechtse politicus Eric Zemmour (Reconquête) toen haar naam genoemd werd.
Afgelopen weekend stonden leden van de radicaal-rechtse groepering Les Natifs met een spandoek in Parijs. "Geen sprake van, Aya. Het is hier Parijs, niet de markt van Bamako", stond erop te lezen.
Bamako is voor de duidelijkheid de hoofdstad van het Afrikaanse land Mali, waar de zangeres is geboren. En dat is ook meteen het probleem, volgens de radicaal-rechtse stemmen.
"We willen met deze betoging onze president aan de kaak stellen. De Franse elegantie wordt vervangen door vulgariteit, onze populaire chansons worden geafrikaniseerd en ons eigen volk wordt verdrongen ten gunste van niet-Europese immigranten."
"Zoals gebruikelijk toont Macron zijn minachting voor het Franse volk en zijn cultuur. We verzetten ons tegen deze absurditeit en eisen dat Frankrijk vertegenwoordigd wordt door een zanger die ons erfgoed, onze waarden en onze identiteit belichaamt."
"We staan achter je"
Op X bijt Nakamura van zich af. "Jullie kunnen dan wel racistisch zijn, maar niet doof. Ik ben hét onderwerp geworden van debatten, maar wat ben ik jullie eigenlijk verschuldigd?"
Te midden van de haatberichten, klinken intussen de steunbetuigingen steeds luider. Van fans en muzikanten, maar ook van de Franse minister van Sport en Olympische Spelen Amélie Oudéa-Castéra. "We staan achter je", schrijft de minister op X. "Maakt niet uit hoeveel we van je houden, lieve Aya, trek je niets aan van de hele wereld."
Dat zinnetje is trouwens een verwijzing naar de tekst van het nummer 'Hymne à l'amour' van Édith Piaf. Daarin zingt ze "Peu m'importe si tu m'aimes, je me fous du monde entier".
0 件のコメント:
コメントを投稿