UitkijkpostJoël De Ceulaer
Senior writer Joël De Ceulaer schrijft deze week een brief aan Astrid en Natalia. Deze Uitkijkpost kan sporen van spot of satire bevatten.
Beste Astrid en Natalia, het zijn griezelige tijden. Media zwichten voor de terreur van emoties. Het buikgevoel van de meute heerst. Het oude Rome is terug: duim omlaag voor wie niet langer de volksgunst geniet, duim omhoog voor de held van het moment - die dan later ooit de doodsteek krijgt. U hebt dat deze week aan den lijve ondervonden. U bent afgemaakt en snoeihard gecanceld, na één aflevering van een futiel tv-programma, terwijl Acid, na een veroordeling door een rechter, op het schild wordt getild als de wreker die gerechtigheid brengt in een verdorven en corrupte wereld. Rust, redelijkheid en zin voor proportie zijn zoek.
Behalve de Vlaamse Federatie van Duivenmelkers en de VN-Veiligheidsraad heeft iedereen ondertussen een opinie geformuleerd over het programma Back to reality, waarin u moest leven met een klein budget. Poverty porn, noemde men het, en dat was een goede typering. De eerste aflevering was inderdaad stuitend: twee verwende nestjes die op avontuur gaan, door een maand arme mens te spelen. De toonzetting, de invalshoek, het scenario - het was er compleet naast. Te lacherig, ongepast, losgeslagen. Alsof u de dierentuin betrad om eens te zien hoe andere primaten leven.
VTM hield ons voor dat het programma boeiender zou worden, met empathie en al - inclusief een meet-and-greet met échte arme mensen, waarbij u volgens de regels van het moderne tv-maken zeker gehuild zult hebben. Misschien had men Joris Hessels op u afgestuurd om met een hand op uw rug de tranen eruit te masseren. Maar die snotterporno zullen we nooit zien. Alles is afgelast.
Jammer. Ik kan immers in alle exclusiviteit melden dat aflevering twee, die ik als journalist deze week in preview mocht bekijken, al een stuk beter is. In die episode beslist econoom Stijn Baert, op basis van relevant rekenwerk, dat u moet leven met een maandbudget van 515,06 euro per persoon, na aftrek van huur en vaste kosten. Zo beseft u in de supermarkt dat charcuterie een luxeproduct is, dat 7 euro voor een watermeloen een “rip-off” is en dat zelf een boterham minder eten om je kind goed te kunnen voeden best “pittig” is. Ook leert u, die thuis baadt in champagne, dat een flesje porto van 4,30 euro lekker kan zijn, alsmede amazing en gerellig. Eerlijk, ik voelde mij gesensibiliseerd en vul mijn kar al met minder decadente achteloosheid. Leve de lageprijzenporno!
Lees ook
Astrid & Natalia: Back to Reality’ was één grote clusterfuck geworden. Hoe groot is de schade voor VTM?
Sterker nog, dankzij het debat dat uw programma losmaakte, gaf Noël Slangen aan De tafel van Gert erg leerzame duiding bij armoede, als ervaringsdeskundige en voorzitter van het Kinderarmoedefonds. Volgens Slangen worden er in het Vlaams Parlement ergere dingen gezegd over armoede dan in uw programma. En hij heeft gelijk. De Tesla-coalitie van Jan Jambon misprijst en verwaarloost mensen met, dinges, euh, geldproblemen. Dat Back to reality sneuvelt onder druk van publieke emoties, is belachelijk.
Al is er natuurlijk nog een reden voor de harde ingreep van VTM: de reputatieschade voor Natalia beperken. Dankzij het kruim van de Vlaamse onderzoeksjournalistiek leerden we dat u zeker geen maand in uw tv-huis woonde, dat u professionele poetshulp inschakelde, en dat er vanwege Natalia harde woorden vielen jegens de crew, zoals daar zijn: “Amateurs!” Nodeloos arrogante tv-vedetten met kapsones, ’t is wel even schrikken. Aldus werd armoedeporno genekt door schandpaalporno. Zo voelt een gangbang door pers en publieke opinie, zie.
En hier komt het. Diezelfde progressieve snobs die op u neerkijken, ofschoon ze zelf geen idéé hebben wat armoede is, prijzen Acid - de wraakengel van YouTube - de hemel in. Het mechanisme waarmee die meute slaat en zalft, is identiek: de terreur van de emoties. Het vonnis in eerste aanleg voelt niet goed aan, omdat zowel de straf als de schadevergoeding te zeer verschilt van wat de Reuzegommers in de rechtbank te beurt viel.
Nu valt daar vast over te discussiëren, en Acid kan nog in beroep, maar toch. Dezelfde lui die de lippen van Jeff Hoeyberghs, Dries Van Langenhove en veel Vlaams Belangers graag aan elkaar zouden naaien, roepen nu uit volle borst dat de vrije meningsuiting van Acid is aangetast. Feiten en relevante verschillen tussen A en B zijn van geen belang. Op sociale media zegeviert de emoporno. Wat ik voel, is mijn mening! Ik voel, dus ik oordeel! Exáct hetzelfde wat zoveel VB-kiezers doen als het over migratie gaat. Exáct hetzelfde geklaag over wereldvreemde rechters als op rechts. Exáct dezelfde afkeer van De Elite. De meute heeft een spiegelbeeld. De mens is en blijft een primaat met kapsones.
De ironie van het lot is dat de rekening van Nathan Vandergunst, die zich in het filmpje dat de Reuzegommers met naam en toenaam voor de leeuwen gooide een complotdenker vanjewelste toont, ondertussen volstroomt met giften van het volk. Allemaal duimpjes die de hoogte in worden gestoken. Hier is geld! Doe zo voort, Acid! Pak ze, die elite! Expoowsen, die handel! Bij het ter perse gaan stond de teller van zijn crowdfunding op een bedrag met vijf nullen. Genoeg om watermeloen en charcuterie te kopen zoveel hij maar wil.
Nu wil ik dit zien: een realityreeks met Acid en zijn advocaat Walter Van Steenbrugge die in beroep gaan. Noem het Kapselporno: van de coiffeur terug naar de rechtbank.
Tot genoegen
Joël De Ceulaer, senior writer
0 件のコメント:
コメントを投稿