Stromae in Paleis 12: een meesterlijke comeback - De Standaard

Met zijn eerste show in zes jaar tijd plaatste Stromae nog geen uitroepteken, maar wel een dikke hoofdletter: dit kan het begin zijn van iets moois.

Wat hadden we ze gemist, de vlinders in de buik die opzwermen wanneer de zaallichten uitgaan en de eerste noten van een concert weerklinken. Dinsdagavond in het Brusselse Paleis 12 fladderden ze nog extra hard, omdat Stromae er zijn comeback zou maken op Belgische podia na zes jaar afwezigheid, én omdat het de eerste echte arenashow na de zoveelste lockdown zou worden. Toen de Brusselaar die geboren werd als Paul Van Haver de scène betrad, liep er kippenvel over de 9.000 aanwezige ruggen.

Stromae had zijn drie shows van deze week - Parijs en Amsterdam volgen nog - aangekondigd als ‘avant-premières’. De echte première is weggelegd voor het Amerikaanse Coachella-festival in april, dat een tournee langs Europese en Noord-Amerikaanse zalen en festivals aftrapt. Het avant-gehalte bleek dinsdag vooral uit de korte duur van het concert: de maestro vroeg slechts zestig minuten van onze tijd. ‘Ik ben een beetje gestresseerd’, legde hij uit. ‘Maar ik ben wel erg gelukkig om hier te zijn.’

Dat geluk sprak meteen uit openingstrack ‘Invaincu’, waarin hij de ziekte die hem zo lang aan de kant hield van zich af schudt. ‘Putain de malaise/ toujours je suis invaincu’ klonk het daar met hoog geheven hoofd. Die ziekte was een mix van depressie, burnout en angstaanvallen, getriggerd door nevenwerkingen van het malariamiddel Lariam en een slopende wereldtournee. Maar de afgelopen jaren knokte Stromae creatief terug. Eerst met het modelabel Mosaert, later met videoclips voor Billie Eilish (‘Hostage’) en Dua Lipa (‘IDGAF’) en zelfs een hand in het nieuwe Parijse metrostation Saint-Denis Pleyel. Langzamerhand begon er ook weer muziek uit Van Haver te sijpelen, met gastverschijningen bij Coldplay en de Franse ster Orelsan. Drie jaar geleden besloot de Brusselaar zich toe te leggen op een nieuw album, met resultaat: volgende week ligt zijn derde album Multitude in de rekken.

Robotarmen

Naast ‘Invaincu’ en de vooruitgeschoven singles ’Santé’ en ’L’enfer’ kreeg Paleis 12 nog vier songs uit dat nieuwe album voorgeschoteld. Het tweeluik ‘Mauvaise journée/Bonne journee’ onderstreepte opnieuw de Brel-invloeden in de zangstijl van Stromae, al zien we Brel niet zo sierlijk op, over en rond een rijdende sofa dansen. Een a capella gebracht ‘Mon amour’ toonde dat Van Havers melodieën ook overeind blijven zonder de digitale sample-tovenarij die hij uit zijn laptop perst. En ‘Fils de joie’ koppelde zowaar klavecimbel aan baile funk, met een resultaat dat klonk als een Oscarwaardige schurkensong in een Disney-film. U moet het horen om het te geloven.

En u moet het eigenlijk ook zien, want de avant-premiere waarmee Stromae dinsdag uitpakte was visueel veelbelovend. Een geprojecteerde 3D-animatie van de zanger vormde een rode draad tijdens de set, en lokte het voltallige publiek tijdens ‘Santé’ in een oersimpel, maar bijzonder aanstekelijk dansje - krijg dat maar eens voor mekaar op minder dan drie minuten. Intussen zwierden tien indrukwekkende robotarmen ledschermen rond alsof ze pizzadeeg waren. Het zorgde ervoor dat de mokerende bassen in ‘L’enfer’, die de woekerende depressie in het hoofd van de zanger moeten verklanken, nog harder binnen kwamen, en doet likkebaarden naar hoe deze show er zal uit zien eens hij op kruissnelheid is.

Menselijkheid

Zes jaar na zijn tijdelijke exit uit de muziek is het meest indrukwekkende dat de mythe rond Stromae alleen maar lijkt toegenomen. Toen hij in 2015 als Franstalige artiest een hoogtepunt beleefde in het New Yorkse Madison Square Garden kon dat nog aanvoelen als een uitschieter bij een uitzonderlijk hitalbum. Maar nadien zakte zijn aantal maandelijkse luisteraars op Spotify nooit ver onder de tien miljoen. In Franse tankstations lag zijn Racine Carrée afgelopen zomer nog steeds aan de kassa’s, nog voor er sprake was van een wederopstanding. En dat Stromae zijn comeback mocht maken in de Tonight Show van Jimmy Fallon sprak evenzeer boekdelen.

In Paleis 12 illustreerden de oudere songs uit de set met welke troeven de Brusselaar daarvoor schermt. Een song als ‘Papaoutai’ spat van de energie en creativiteit, zonder een greintje aan menselijkheid te verliezen. ‘Formidable’ bracht Stromae met meer nuance in de stem dan op de albumversie: hij is het soort performer die niet enkel wil zingen, maar ook zijn boodschap wil overbrengen. ‘Tous les mêmes’ wees op zijn vernuft om een gevoel aan te raken dat mensen verbindt. En in het onverwoestbare ‘Alors on danse’ toonde hij zich niet te beroerd om naar zichzelf te knipogen: hij liet het publiek even meegaan in de vertraagde versie die deze zomer viraal ging op Tiktok.

De muziekindustrie is radicaal hertimmerd sinds Stromae de deur achter zich dichtsloeg. Streaming heeft downloads weggedrumd, Tiktok bepaalt wat hip is en arenaconcerten hebben we twee jaar lang niet meegemaakt. Maar de maestro zelf, die is geen spat veranderd. En dat doet deugd. Welkom terug.

Stromae (****) gezien op 22/2 in Paleis 12, Brussel. Op 19/6 op Werchter Boutique, 10/7 op Les Ardentes.

Adblock test (Why?)

続きを読みます https://news.google.com/__i/rss/rd/articles/CBMiMWh0dHBzOi8vd3d3LnN0YW5kYWFyZC5iZS9jbnQvZG1mMjAyMjAyMjNfOTE5MDIyNTHSAQA?oc=5