RecapKamp Waes
Gedaan met oefenen: de kandidaten van ‘Kamp Waes’ kregen deze week een echte missie voorgeschoteld met een nat begin en een slopend, maar hoopgevend middenstuk. Het deed de kandidaten voor het eerst hardop verlangen naar huis en haard, maar dat is helaas voor hen nog te vroeg.
Wat stond er op het programma?
Kort gezegd: het echte werk, waarmee we niet willen gezegd hebben dat de klappen van de Milling, de kilometers van de Tender Feet en de verbale machetes van Fly over alfadieren en naaktslakken niet echt waren, wel dat Special Forces al die ontberingen niet zomaar doorstaan. Ze doen het om uw en mijn morzel Belgische grond te kunnen verdedigen, en dat deden de kandidaten ook in deze zesde aflevering met een uitgebreide oefenmissie waarin ze alles moesten demonstreren wat ze de afgelopen dagen hadden geleerd.
Het begin was er alvast niet naast: eerst vanaf een steiger in zee springen, dan met de onderwaterscooter naar een motorboot en met die boot naar een patrouilleschip dat hen op anderhalve kilometer voor de kustlijn er weer uit gooide. Vandaar moesten de kandidaten naar het strand zwemmen, met hun rugzak als drijfhout. Het strand van het vijandige land dat ze bij het ochtendgloren opwandelden, leek opvallend veel op Raversijde.
Had Fly verrassingen in petto?
Half en half verwachtten we dat de gewillige partizaan die de kandidaten had opgepikt met haar busje plots tóch van de vijand bleek te zijn of dat ze tijdens hun voettocht van zeven kilometer naar het vijandelijke kamp nog onder vuur zouden worden genomen, maar daar bleven ze van gespaard.
Fly, de flegmatiekste aller Special Forces, had zowaar een aangename verrassing voorzien: nadat twee van de waterdichte rugzakken toch niet zo waterdicht waren gebleken, verstopte hij op het parcours van het busje een ‘dump’ met droge kleren. Zo goed verstopt zelfs dat de kandidaten hem bijna niet vonden, tot team leader Kaat het juiste stukje mos opzij schopte.
Ze werd op het einde zelfs even euforisch, nadat ze met haar ploegje zeven gewandelde kilometers lang tegen de vermoeidheid had gevochten en vervolgens perfect volgens het boekje een observatiepost en kampement had opgezet. Het woord ‘thuis’ ontsnapte haar en kringelde de lucht in, als de damp boven een bord met haar lievelingseten. “Er gaat morgen helemaal niemand naar huis”, zei Tom Waes droogjes buiten beeld. Want dat was de tweede surprise van chef Fly in deze aflevering: de missie duurt dubbel zo lang als de aangekondigde 36 uur.
Wie maakte de meeste indruk?
Een zetelhanger ziet natuurlijk niet alles, maar het vertrek van Jan leek echt wel nodig om Kamp Waes tot een team te smeden. Waar de groepsgeest vorige week op niveau Siberië zat en Fly zijn rekruten nog de mantel uitveegde, moest die nu toegeven dat zij er stonden.
Lees ook
Als tv-kijkend Vlaanderen je uitspuwt: ‘Mijn wereld stortte in en ik vroeg me af waarom we ons ingeschreven hadden’
Hij zag net als wij het leiderschap verschuiven: naast Kaat wierp orthopedisch arts Sara zich op als leider en communicator, ook omdat Dries’ radio het begeven had. Ze was na een nacht in zee én een urenlange wandeling nog helder genoeg om de eerste belangrijke foto’s van de ‘terroristen’ te maken.
Vielen er slachtoffers? Wie loopt op zijn laatste benen?
Een paar gemompelde zinnen tussen Lode en Dries zeggen alles: “Ik heb het gevoel dat we allemaal aan het einde van ons Latijn zijn." - “Latijn, zijn dat krachten?” - “Ja.”
Kaat en Dries, telgen van het ongenaakbare geachte geslacht Borstlap, het soort mensen voor wie het eind van het Latijn ergens ligt waar wij zelfs met ons Grieks, Aramees, Kempisch en Jommekesspaans niet geraken, werden zeeziek en kregen dat een hele aflevering lang niet meer verteerd. Lodes voeten staan vol met open blaren, bij Jolan speelt zijn verdraaide wervelkolom op. Wat hen drijft, is wat er achter en voor hen ligt, respectievelijk wat ze al hebben doorstaan en dat dit het slotakkoord van Kamp Waes is.
Ze zien het einde zoals ze vanop de donkere zee het verlichte strand moeten hebben gezien. Maar dat is buiten de waard met de grijze baard gerekend: de vooruitblik naar de volgende aflevering liet flitsen van vooral psychische beproevingen zien, minstens een van de kandidaten wordt volgende week gekneveld door de terroristen. Het is gemakkelijk gezegd dat wie de Milling en de Tender Feet overleeft, dit ook moet kunnen, maar dan vooral door wie z'n zondagen het liefst horizontaal doorbrengt. Dus wie er op zijn laatste benen loopt? Iedereen en niemand.
0 件のコメント:
コメントを投稿