RecapKamp Waes
Tijdens de vierde aflevering van De grote show Dries Borstlap (ook wel bekend als Kamp Waes) zagen de kandidaten spreekwoordelijke sterren. Het ging er zelfs zo hevig aan toe dat sommigen begonnen te hallucineren zonder dat er hallucinogeen aan te pas kwam.
Wat stond er op het programma?
Het tweede deel van de Tender Feet, voor efficiënte kaartlezers een tocht van om en bij vijftig kilometer door de Hoge Venen. Special Forces-instructeur Fly legde de tien overgebleven deelnemers een tijdslimiet van 24 uur op om het traject af te leggen. Het is, zeg maar, niet meteen een activiteit die je in het vrijetijdsaanbod van Club Med vindt.
De nacht viel en Mohammed, Boris en Gudrun waren nog ver van huis. Dries Borstlap, de vertegenwoordiger van een supermensenras, lag daarentegen vóór op schema. Uiteindelijk moest hij zelfs twee uur wachten aan de checkpoints omdat de instructies niet tijdig tot bij hem geraakten.
In de tussentijd meende Sara dat ze een wolf in de ogen had gekeken. “Het was zeker geen everzwijn”, zei ze, want ze is ooit eens in het midden van een kudde everzwijnen terechtgekomen en dat was toch een andere ervaring. Opnieuw bij daglicht deed Kaat het relaas van haar paddotrip zonder paddo’s: “Alle struiken werden legerauto’s, alle bomen werden cameramensen.”
Kortom: het was een uitputtingsslag die niet alleen fysiek maar ook psychisch zijn sporen naliet. En zo strompelde men richting eindmeet. Dries Borstlap deed uiteindelijk slechts 13 uur over de Tender Feet. “Indrukwekkend”, stak Fly van wal. “Je bent een paar uur vroeger dan ik ook maar iemand verwacht had.” Dries Borstlap was, zoals het een Dries Borstlap betaamt, laconiek: “Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad.” “Euh, oké”, stamelde Fly verward. “Dat klinkt lichtjes masochistisch.”
Niet alleen Dries maakte indruk. Jolan deed langer over het traject, maar legde in totaal minder afstand af. “600 meter minder dan Dries”, zei Fly. Daarnaast bereikten ook Lode, Kaat, Sara en Jan – in die volgorde – de finish. “Jij leeft nog?”, was Dries’ reactie toen zijn zus Kaat plots naast zijn veldbed opdook. En, hoe was het, wilde hij weten. Kaat, met een glimlach: “Fucking slecht, maar blijkbaar goed.”
Had Fly verrassingen in petto?
Het afbeulwerk zat er maar net op, of Fly trommelde iedereen op. “Het is nog niet voorbij. Er is nog één hindernis te overwinnen, en dat is de Milling.” De meest pijnlijke proef van de opleiding: drie minuten tegen een ervaren vechtsporter. Sara stapte als eerste de ring in – ze stond immers te popelen om op haar muil te krijgen – en hield goed stand.
Het opzet van de Milling was ontdekken wat de zes overgebleven kandidaten écht waard zijn. “We gaan kijken hoe ver ze zich drijven”, klonk het. Klappen krijgen, klappen geven: het ging iedereen goed af. Lode in het bijzonder. Hij kreeg instructeur Fly als tegenstander, en wist na afloop geen blijf met zijn grijns. “Toch een paar motten gehad, hè! Straks nog eens?”
Lees ook
De échte Special Forces aan het woord: ‘Binnen de twee uur moet je op de kazerne zijn. Daar had ik het soms lastig mee’
Gudrun uit ‘Kamp Waes’: ‘Ik gleed op automatische piloot door het leven, geleid door de verwachtingen van de buitenwereld’
Wie maakte de meeste indruk?
Het wordt stilaan tijd om de grove middelen boven te halen. Fly opperde om een anker vast te binden aan Dries Borstlap. Op een gegeven moment had het wonderkind uit Wilrijk ruim tien kilometer voorsprong en legde hij de Tender Feet zo snel af dat bepaalde checkpoints nog niet bemand waren door de Special Forces. Wat het zo indrukwekkend maakt, is dat Borstlap zich geen superman waant. Hij is niet arrogant, hij kijkt niet neer op de anderen en is ook geen complete weirdo. Maar hoewel Dries Borstlap blijft imponeren, is hij niet de enige die een bemoedigende schouderklop verdient. Wat ook Jolan, Lode, Kaat, Sara en Jan presteerden, is niets minder dan indrukwekkend.
Vielen er slachtoffers?
Vorige week bleek de Tender Feet het eindstation voor Youssef en Emma. Ook voor Gudrun zit het erop. Zij lag onderkoeld in de gracht. “Het is niet de beste dag van mijn leven”, klonk het laconiek. Jef was de volgende die belde om op te geven. Oriëntatie was zijn ding niet. “Ik kan uit een pashokje stappen en denken dat ik naar de kassa ga, maar eigenlijk ben ik op weg naar de uitgang.” Ook Boris en Mohammed kregen een pijnlijk verdict: “We denken allemaal dat je beter hier stopt.”
Wie loopt op zijn laatste benen?
“Je moet echt straf zijn in oriëntatie om hier te overleven”, zei Jan, de oudste kandidaat. Fly gaf hem weinig kans, gezien de grote achterstand die hij had opgelopen, maar Jan hield toch stand. Het is nu al enkele weken dat Jan Dolfijn de Zelfzekere lijkt te wankelen. Waar eindigt het voor hem?
0 件のコメント:
コメントを投稿