"The King has cancer", die woorden staan op alle voorpagina's van de Britse kranten. Dat Charles zo openlijk communiceert over zijn ziekte is een stijlbreuk met zijn moeder koningin Elizabeth, maar is puur zakelijk bekeken zeer verstandig. Het Britse koningshuis blijft niet voor niets The Firm. Drie redenen waarom Charles open kaart speelt.
1. Het wekt (begrijpelijk) sympathie op
Elke dag krijgen er mensen de diagnose van kanker, en worden ontelbaar veel families en vrienden meegesleurd in een langdurig medisch verhaal. Of je nu Jan met de pet bent of - zoals deze keer - een koning, de ziekte houdt geen rekening met afkomst of positie. Iedereen kent wel iemand die getroffen is door kanker. Het heeft helaas een hoge herkenbaarheidsfactor.
Met andere woorden: communicatie erover wekt begrip en sympathie op. Zelfs Republic, de republikeinse beweging die bij de kroning van Charles nog luidkeels stond te protesteren op straat, wenste op X de koning een spoedig herstel toe. Het komt pr-gewijs niet goed over je "vijand" een smerige ziekte toe te wensen.
"De wetenschap dat hij de steun heeft van zijn volk zal zijn moreel versterken", schrijft ook The Daily Telegraph. Met dat volk worden niet enkel miljoenen Britten bedoeld. Charles is het symbolische staatshoofd van 15 landen van het Gemenebest van Naties (de Commonwealth). De krant voorspelt een "tsunami aan goodwill".
Wat de goodwill bovendien aanwakkert: Charles is nog maar net aan zijn job begonnen. Hij is amper 17 maanden koning, terwijl hij 70 jaar heeft moeten wachten als kroonprins. Van menselijke kant uit is hem meer (werk)tijd gegund.
Openheid over je gezondheid doet wat met bewustwording. Toen het paleis in januari verspreidde dat Charles een ingreep onderging voor een vergrote prostaat, trad er het "koning Charles-effect" op.
In de statistieken van zoekmachine Google was er plots een piek op de trefwoorden "prostaat" en "check-up", en de website van de Britse gezondheidszorg NHS zag 11 keer meer bezoekers passeren. Organisaties als Prostate Cancer UK en experts juichten de communicatie alleen maar toe. Het plaatste het koningshuis in een welgekomen positief daglicht.
2. Bij een crisis behoud je best de controle
Buckingham Palace benadrukt dat het speculaties wil voorkomen. Speculaties, of zo je wil: perslekken. Charles zou sowieso nog 3 tot 4 weken moeten herstellen voor de behandeling aan zijn prostaat. Mocht dat ziekteverlof uitbreiden, zou dat argwaan wekken.
De Britse (sensatie)bladen zouden beginnen te snuffelen. Dat kan je missen als kiespijn.
Zeker nu ook de prinses van Wales, Kate, tot Pasen buiten strijd is na een (vage) buikoperatie. Bij de bekendmaking van Kate beloofde het paleis als de bliksem updates over haar herstel. Je holt de feiten liever niet achterna. Je behoudt best de controle, dat weet elk gerespecteerd communicatieteam bij crisissen.
Het is niet uitgesloten dat een select clubje aan Britse journalisten op de hoogte is van de specifieke vorm van kanker die Charles treft. Het is het spel van geven en nemen.
Dat spel is de voorbije jaren pijnlijk naar boven gekomen in de Netflix-documentaire met prins Harry en in Harry's omstreden boek "Reserve". Wie discreet blijft, kan rekenen op extra informatie. Soms zijn dat luchtige sprokkels, soms primeurs.
Gisteren was er enkel maar sprake van "een vorm van kanker, geen prostaatkanker". Vanochtend weet bijvoorbeeld de krant de Daily Mail dat "Charles dankbaar is dat de kanker in een vroeg stadium is ontdekt".
Over koningin Elizabeth verscheen in "Elizabeth: an intimate portrait" dat ze in haar laatste jaren aan botkanker leed. Het boek verscheen bewust ná haar dood. Bij leven werd de Queen alom gerespecteerd. Niemand zou zich gewaagd hebben aan zulke insinuaties.
Op de officiële overlijdensakte van de Queen stond als doodsoorzaak: "ouderdom". Klinkt ook logisch. Elizabeth werd 96 jaar. Daarmee werd de kanker als nonsens aanzien.
Charles heeft niet het wijdverspreide respect dat zijn moeder had. Het zal hem ook nooit lukken om dat op te bouwen. De Queen deed er 70 jaar over, en dat in een tijdgeest waarin "never complain, never explain" aanvaard werd.
3. Het kan gesprekken met Harry verklaren
In het persbericht van Buckingham Palace gisteren valt te lezen dat de koning positief blijft en ernaar uitkijkt om zo snel mogelijk weer aan de slag te gaan. Charles staat bekend als een workaholic, die volgens zijn zonen 's avonds laat moe boven zijn dossiers in slaap valt.
De formulering van de mededeling vermijdt absoluut paniekzaaierij. "De behandeling is gestart", klinkt het vastberaden.
Toch is nuchterheid aangewezen. Kanker is onvoorspelbaar. Het kan alle kanten uit. Jongste zoon Harry reist wel heel snel van Californië naar Londen om zijn vader te bezoeken. En veelzeggend: alweer zonder echtgenote Meghan. Die blijft - zoals altijd - bij de kinderen, prins Archie en prinses Lilibet.
Het doet denken aan de gesprekken die in januari 2020 uiterst moeizaam verliepen. De fameuze Sandringham-top (op het gelijknamige koninklijke landgoed) waarbij koningin Elizabeth en de prinsen Charles, William en Harry samenkwamen om de toekomst uit te tekenen.
Welteverstaan: de toekomst van Harry en Meghan, die halftijds werkende royals wilden zijn vanuit Canada. Meghan vertelde op Netflix daarover misnoegd dat ze op de top "geen stoel aan tafel kreeg".
Wil Harry als bezorgde zoon nu fysiek in de nabijheid zijn van een vader die slecht nieuws kreeg? Of zal er opnieuw over de toekomst gepraat worden, al dan niet met William erbij? William hervat morgen zijn werk. Hij reikt morgen eretitels uit en woont het jaarlijkse liefdadigheidsdiner bij van London Air Ambulance.
Tussen de broers Harry en William en hun vrouwen botert het allesbehalve. "Afgezien van wat korte beleefdheden, is er sinds eind 2019 vrijwel geen direct contact meer", schrijft Omid Scobie in "Eindstrijd" (het boek dat in de Nederlandse vertaling Charles en Kate vermeldde als de royals die de huidskleur van de ongeboren Archie bespraken, red.).
William is kroonprins. Als het slecht uitdraait voor Charles, schuift hij op richting koningschap. Een verzoening met Harry is dan in ieders voordeel. Het zal het imago van beide broers opkrikken. William heeft er baat bij om een populaire koning te zijn. Zonder belangstelling is er geen bestaansreden.
Harry moet zich sinds zijn vertrek richten op lucratieve contracten om zijn dure levensstijl (en beveiliging) te financieren. Hij is met Meghan voortaan een celebrity. Los Angeles houdt van drama en omarmt slachtoffers, maar niet voor eeuwig. Dat maakt je onaantrekkelijk als zakenpartner.
0 件のコメント:
コメントを投稿