DIT WAS HET BESTE
STIKSTOF (★★★★½) is het luidste, aanwezigste, onmisbaarste en voor ons Nederlandstaligen essentieelste Couleur Café-groepje van de jongste tien jaar. Dat ze in Roméo Elvis vroeg in hun carrière een compagnon de route vonden maakte het nog beter. Ik had op Couleur Café al vier STIKSTOF-shows meegemaakt, en dan tel ik de solo-optredens van Zwangere Guy en Jazz Brak geeneens mee, terwijl zij meestal ook hun hele groep meenemen. Dit jaar hebben ze hun vinylbox ‘STIKSTOF – 10 jaar’ uitgebracht en palmen ze opnieuw de Red Stage in. Wat kon er misgaan? Niks eigenlijk.
DJ Vega stopt altijd veel tijd in zijn intro’s, vandaag scratcht en plakt hij een mooi overzichtje van tien jaar bij mekaar. De nog rustige eerste bars: ‘April 14, 2010 was een andere nacht / Zag Jazz voor het eerst / Gaf ‘m de hand, er werd jonko gepaft.’ De afsluitende bars, die van een dik uur later, die waarop de boel vakkundig wordt afgebroken: ‘Fock uw rolmodel, uw moeder neuk ik morgen wel / Kom van Brussel, dat is BX zonder fucking L / Grote honger op de corner, willen kaas en saus / Stacken, stacken groene brieven in de zwarte kous’. De track heet ‘AMBRAS’.
Daartussenin: veel uit ‘Familie Boven Alles’. ‘Spiegel’ en ‘Beelden’, over de worstelingen met roesmiddelen van respectievelijk Guy en Jazz, kregen een ander jasje. Twee tracks herkende ik niet, ik denk dat ze die weinig spelen. Uit de rayon van van Guy alleen: ’Beter leven’ en ‘Wie is Guy?’, waarin hij zich autobio graaft voor een als altijd zeer woelige massa.
Uiteraard waren ‘Grondleggers’ en ’Gele Blokken’ en ‘Zeg ze’ erbij, maar we waren vooral blij met de grootste verrassing en meteen het hoogtepunt van de set: het tien jaar oude ‘Dobberman’. Roméo Elvis sprong op het podium en bracht zijn strofe tot leven. ‘Dobberman’ was onze eerste kennismaking met STIKSTOF, op de eerste NIVEAU4 in 2016, toen Couleur Café nog in Tour & Taxis plaatsvond. Astrofisiks, die nu tijdens optredens achter zijn workstation kruipt, rapte de freaky jazztrack vol rare geluidjes naar een hoogtepunt, en Roméo Elvis maakte het heerlijk nonchalant af. Rap maar eens op een tekst als: ’Ga van hak op de tak / en rook het dak ervanaf’. En dan dat refrein, met; ’Het is krankzinnig / Zinnig is het niet nee’.
Bedankt, STIKSTOF! En een geweldig tweede decennium toegewenst.
Op zondag moest je keuzes maken. Fatoumata Diawara (★★★☆☆) kwam op met haar Malinese oogjes halfdicht, haar lach kwam van diep, ze zong laag en schor, en het één jaar oude ‘London Ko’ staat centraal in het begin van de set. Zelf speelt Fatoumata Diawara niet onaardig elektrische gitaar, maar de liedjes kabbelden een beetje en haar talrijke ‘Est-ce que ça va?’’s deden vermoeden dat ze nog aan haar publiek zou moeten sleuren.
Dus trek ik naar de Red Stage voor Charlotte Adigéry & Bolis Pupul (★★★★½). Ik kan aan de talrijke en zeer terechte lofbetuigingen aan hun adres weinig toevoegen. Wat me het snelst te binnen schiet? Ze spelen geen postpunkers na. Ze zijn niet bang van de dansvloer. De reacties van de mensen die ‘HAHA’ nog niet kenden, waren in Brussel geweldig. Dat ze de remix van ‘HAHA’ ‘HOHO’ noemden, maakte alles nog beter. Als je met een songtitel als ‘Making Sense Stop’ kan wegkomen, ben je een hele grote. Adigéry & Pupul trekken heel veel geschiedenis naar zich toe, maar houden die mix luchtig én hedendaags. Ze zien er goed uit, en ze zeggen dat ook tegen mekaar. Een bindtekst van Bolis Pupul: ‘Jullie zien er fantastisch blij uit. We gaan nog wat olie op het vuur gooien als het mag.’
De Zuid-Afrikaanse amapiano-prinses Tyla, die afzegde voor de eerste dag van Couleur Café, beschikt over genoeg moves om alle edities van ‘So You Think You Can Dance’ te winnen. De Nigeriaanse R&B- en afrobeats-ster Tems (★★★½☆) mist die moves, maar heeft wel een klok van stem. En als Tems haar hits zingt, lijkt het allemaal zo makkelijk. We bleven voor de Red Stage staan in de regen, net als heel veel anderen, en terecht. Wel een ster eraf voor de kitscherige achterwand en de veel te grote begeleidingsgroep.
DIT WAS HET SLECHTSTE
NIVEAU4 (★★☆☆☆) was dit jaar aan de platte kant: het voelde soms alsof ik naar VTM zat te kijken. Dit waren niet de jonge scheuten van de belgische hiphop die we al die NIVEAU4-jaren hebben gezien. Hier stonden mensen die al wat ervaring hebben, hits hebben gescoord, de hiphop-rally zijn ontgroeid. Afsluiter Hulk van JMF, die straf was op de generale repetitie in Leuven, heb ik niet zien performen omdat ik Tems wilde zien.
DIT WAS HET RAARSTE
O Heer, d’avond is neergekomen, de zonne zonk, het duister klom. In het amfitheater waar ik al mensen heb zien op en neer wippen op The Comet Is Coming, Roméo Elvis, KOKOKO! en BCUC staat vandaag JPEGMafia (★★★★☆). Zijn artiestennaam is die van een bestandstype gekoppeld aan de georganiseerde misdaad. JPEGMafia is Barrington DeVaughn Hendricks. Omdat hij niet in een stabiele omgeving opgroeide en arm was, ging hij het leger in en belandde hij in Koeweit. Hij had snel door dat de meeste soldaten in het leger zitten omdat ze niks anders kunnen, nam ontslag, probeerde geboekt te raken op open mic-shows, creëerde gewaagde shows waar hij zich letterlijk probeerde uit te vechten, liefst van al in the middle of buttfuck nowhere Louisiana, waar rednecks hem sowieso niet lusten, maar hem zeker niet over hen willen horen rappen.
Hij overwerkt zich, en weet dat. Hij houdt van Arthur Russell, Nick Drake en Jimi Hendrix. Tweetje van toen Kendrick Lamar de over het paard getilde Drake diste: ‘I’m no longer the biggest Drake hater. Kendrick Unbelievable.’ Als ontspanning gaat hij naar worstelwedstrijden. Quote: ’Sommige dingen leerde ik sneller dan anderen, andere dingen begrijp ik nog steeds niet. Ik kan bijvoorbeeld niet met een fiets rijden.’
In Brussel coverde hij ‘Call Me Baby’ van Carly Ray Jespen en bracht hij tracks van ‘Scaring the Hoes’ (dat hij met Danny Brown maakte). Het recente ‘Don’t Rely on Other Men’ zat voorin. JPEGMafia doet op clowneske wijze aan crowd control. Dat hoog gepitchte sampletje van Anita Baker was er ook bij in ‘HAZARD DUTY PAY!’ En hij legde op Couleur Café uit wat hij met de songtitel ‘1539 Calvart’ bedoelde: het is zijn vorige adres. Bedankt voor alles, Peggy!
続きを読みます https://news.google.com/rss/articles/CBMinQFodHRwczovL3d3dy5kZW1vcmdlbi5iZS90di1jdWx0dXVyL3Zhbi1zdGlrc3RvZi1lbi1jaGFybG90dGUtYWRpZ2VyeS10b3QtZ2Vlbi1uaXZlYXU0LWRpdC13YXMtaGV0LWJlc3RlLWVuLXNsZWNodHN0ZS1vcC1kZS1zbG90ZGFnLXZhbi1jb3VsZXVyLWNhZmV-YjY3N2ZjNjUv0gEA?oc=5
0 件のコメント:
コメントを投稿