Hoe prins Laurent zélf naar zijn leven kijkt, komen we in de documentaire-reeks over hem die u vanaf vanavond kan bekijken op Canvas en VRT MAX, niet te weten. Als we hem opbellen en vragen naar hoe hij zelf terugblikt, is hij eerst ook redelijk kort. "Ik kijk niet in een achteruitkijkspiegel, ik kijk voor mij." Tot hij na verloop van tijd toch loskomt. “Ik heb inderdaad veel ergs meegemaakt in mijn leven. Maar u moet niet verwachten dat ik daar triestig over ben.” En er volgt nog. "Ik zeg dit alleen aan u."
In vier delen duikt de docureeks "Laurent – Prins op overschot" in het turbulente leven van de rebelse prins. Alles passeert de revue: zijn traumatische jeugd, zijn periode als populaire prins die als enige Belgische royal de media niet schuwt, zijn strapatsen als snelheidsduivel en playboy, zijn passie voor dieren en duurzaamheid.
Ook zijn passage in de rechtbank, als getuige weliswaar maar toch een primeur voor een Belgische royal, in het fraudeproces tegen zijn adviseur die geld van de marine verduisterde om de Villa Clémentine van Laurent te renoveren.
En tot slot zijn ongelukkige buitenlandse demarches waardoor hij in de clinch raakt met de politiek. Hij maakt een verboden trip naar Congo en gaat in uniform naar de Chinese ambassade, om de negentigste verjaardag van het Chinese Volksbevrijdingsleger mee te vieren, waardoor hij dat jaar een deel van zijn dotatie verliest.
Niet meegewerkt aan docu
De prins heeft niet meegewerkt aan de Canvas-docu over hem, dat wil hij als we hem bellen vorige week meteen heel duidelijk maken. “De makers zeggen dat ik heb meegewerkt, maar dat klopt niet. Waarom zou ik? Het interesseert me niet, ik ken mijn leven. Ik heb daar geen tv-programma voor nodig.” Hij is duidelijk niet blij met de docu. “Spijtig van de VRT, die docu wil alleen maar kijkcijfers genereren. Er zijn altijd mensen die iets willen vertellen over iedereen. Maar kennen die mensen u? Nee, vaak niet.”
De docu is wel een harde wake-upcall over hoe ontwrichtend Laurent zijn jeugd was. Zestig jaar geleden wordt de jongste van drie geboren in een leven waarin hij nooit zelf iets mag kiezen. Én bovendien in een koud nest, waar hij door zijn ouders Albert en Paola zwaar emotioneel verwaarloosd wordt. Hun huwelijkscrisis in die tijd leidt tot een gebroken gezin en afwezige ouders.
"Veel mensen hebben afgezien in hun leven, mensen waar journalisten geen interesse voor hebben", reageert prins Laurent, als ik hem zeg dat ik toch nog geschrokken was over zijn jeugd, ook al wisten we al veel. "En ja, ik heb veel ergs meegemaakt in mijn levens. Maar u moet niet verwachten dat ik daar triestig over ben. Elk probleem maakt u sterker."
Kindermishandeling
Net als broer Filip en zus Astrid wordt Laurent in zijn jeugd geregeld opgevangen door het personeel, of ondergebracht bij vrienden of onbekende gastgezinnen. Of op internaat gestuurd. Zo moet hij in het middelbaar plots naar school in het Nederlands, in abdijschool Zevenkerken in Brugge. Laurent aardt er absoluut niet, en loopt er weg, op een koude decemberavond. Onderkoeld vinden ze hem terug op de E40 richting Brussel, met een bordje waar "Brussel" op is geschreven.
Over de opvoeding van de prinsen was kinderpsychiater Peter Adriaenssens drie jaar geleden heel uitgesproken. Nu zou die gelden als kindermishandeling, windt hij er geen doekjes om, naar aanleiding van de Canvas-docu toen over koning Filip. “Wat zij in hun jeugd hebben meegemaakt, noemen we emotionele verwaarlozing.”
Ook de koninklijke familie zelf was er vorig jaar verrassend open over. “We hebben allemaal afgezien”, zegt koning Filip over zijn jeugd, in de documentaire over en met koningin Paola. Ook zijn ouders zelf spreken er open over de fouten die ze als ouders hebben gemaakt. En zelfs Laurent, die geregeld botst met zijn ouders, wil vertellen over de goede eigenschappen van zijn moeder. “Haar drive”, waarvan hij hoopt dat zijn kinderen die hebben overgeërfd.
"Ik heb nooit mogen beslissen over mijn leven"
Toch zien we in deze docu over Laurent dat Paola toch heeft geprobeerd een goede moeder te zijn voor haar jongste. Na Laurents vlucht uit Zevenkerken, vindt ze voor hem een gastgezin in Wilrijk. Hij vindt er drie jaar geborgenheid, terwijl hij schoolloopt op het Pius X-college. Tot hij opnieuw plots wordt weggeplukt, en naar de Koninklijke Cadettenschool in Brussel moet.
Als dat mislukt, volgt een privéschool. Hij haalt uiteindelijk zijn diploma secundair onderwijs via de middenjury. En dan volgt, zoals voor alle koningskinderen, de Koninklijke Militaire School, en buitenlandse universiteiten.
"Wat ik allemaal heb meegemaakt, ik noem dat ervaring", gaat prins Laurent voort. "Ik wou vroeger ingenieur zijn, dat was mijn droom. Dat kon niet. Nu ben ik zo blij dat een van mijn zonen daarvoor kiest. Nicolas (de oudste van de tweeling, red) heeft een grote passie voor wiskunde. Hij kan en mag ervoor kiezen. Ik bekijk het positief."
"Ik heb nooit mogen beslissen over mijn leven, zo gaat dat als je deel uitmaakt van westerse koninklijke families. Je moet dienen voor ‘de eerste’. Dat was mijn hele job: mijn oom dienen, mijn vader dienen, mijn broer dienen."
"Ik mocht niet denken, dat was voor mij het ergste"
Laurent had andere passies. Hij was al snel een voorvechter van dierenrechten, en zorgt er met zijn Stichting Prins Laurent nog altijd voor dat kansarme mensen met hun huisdieren gratis naar de dierenarts kunnen.
Hij ontpopte zich ook tot een groene prins, toen klimaat nog niet zo prominent als nu in het nieuws zit, via een eigen ecologisch instituut: vzw KINT, voluit het Koninklijk Instituut voor het duurzame beheer van de Natuurlijke rijkdommen en de bevordering van schone Technologie. Dat is in 1994 opgericht door de drie deelstaten, om gehoor te geven aan de prinselijke klimaatbekommernissen. Tot de politiek het in 2009 weer opdoekt.
"Ik was de eerste die in de hoofdstad met een huis van hernieuwbare energie is gekomen, dat onafhankelijk was van de conventionele energieproductie", vertelt prins Laurent. In dat huis was hij nog onze gids in een reportage erover voor Koppen.
“Ik ben eigenlijk een ondernemer. Terwijl ik nooit een job heb kunnen uitoefenen. Ik heb straffe zaken meegemaakt in mijn jeugd, in mijn leven, maar dat was het strafste van alles. Ik mocht niet denken. Ik mocht geen eigen werk hebben. Dat was voor mij het ergste. Ik hoop dat dat ooit zal kunnen veranderen.”
Zogezegd dom, intussen dyslexie vastgesteld
En dan wil hij nog iets kwijt over zijn jeugd: “Ik heb afgezien omdat vroeger op school mensen dachten, en zeiden, dat ik dom was", voegt prins Laurent nog toe. "Drie jaar geleden is in een test vastgesteld dat ik dyslexie heb." Dyslexie is een leerstoornis waardoor je moeite hebt met lezen en schrijven en een woord vaak verkeerd leest of schrijft. Het is een onzichtbare beperking die niet altijd herkend wordt.
“Toen pas heb ik begrepen waarom ik het moeilijk had op school. Toen was daar geen aandacht voor, en was ik zogezegd dom. Hoe ik overeind blijf? Ik heb geen keuze", vertelt hij. “Ik ben blij dat ik mijn vrouw ontmoet heb, zij is een goed meisje. En vanuit het paleis voel ik ook meer steun. Er is daar meer begrip gekomen voor wat mijn leven is.”
En hoe gaat het nu?
“Mijn relatie met de politiek verloopt nog moeilijk. Er is inderdaad de kwestie van mijn investering in Libië.” Voor die investering moeten we terug naar 2008. Dan tekent Laurent (via zijn vzw Global Sustainable Development) een contract met de Libische kolonel Khaddafi om delen van Libië te herbebossen. Het is het project van zijn leven, zegt Laurent in 2018, in een "Pano"-reportage. Op drie plekken komen grote plantages. De bomen zullen de woestijn tegenhouden, de waterhuishouding bevorderen, voedsel leveren voor het vee en brandhout voor de bevolking.
Helaas verbreekt Libië het contract, en draait het de geldkraan dicht. Laurents vzw gaat failliet. Hij stapt naar de rechtbank, en die oordeelt dat hij recht heeft op bijna 50 miljoen euro schadevergoeding. Alleen betalen de Libiërs niet. Als Laurent de regering om hulp vraagt, om druk uit te oefenen en te helpen het vonnis uit te voeren, luidt het antwoord nee.
"Maar de politiek blijft ook doof als ik aanklaag dat ik of mijn gezin geen recht heb op sociale zekerheid", gaat de prins voort. “Ik begrijp dat niet. Alle premiers die ik ervoor aanspreek, vluchten weg. Terwijl sociale zekerheid toch het recht is van elke mens. Maar niet voor een prins."
Ik heb mijn kinderen een andere jeugd willen geven, daar heb ik alles voor gedaan
Hoe gaat het nu met hem, willen we nog weten. "Het gaat goed met mij, beter. Ik ben blij als iedereen rond mij blij is", vertelt prins Laurent. Zijn oudste dochter Louise is intussen 19, zijn tweelingzonen Nicolas en Aymeric worden er eind dit jaar 18. “Ik heb inderdaad mijn kinderen een andere jeugd willen geven dan ik zelf gehad heb. Ik heb daar alles voor gedaan, om ervoor te zorgen dat zij in hun leven niet hetzelfde zouden moeten meemaken.”
0 件のコメント:
コメントを投稿