Hoezo, verzoeningsgesprek?
Timing is alles, luidt het cliché. Christine Mussche, advocate van de negen vrouwen die zich destijds burgerlijke partij stelden, kreeg vrijdagmiddag plots telefoon van Bart De Pauw. Hij wou een ontmoeting regelen.
Op nagenoeg hetzelfde moment stuurde VRT-CEO Frederik Delaplace een persbericht uit. Hij beschrijft daarin dat de afgelopen weken is gebleken dat er een kans is op een gesprek tussen beide partijen “over authentiek schuldbesef en welgemeende excuses”.
“Bart De Pauw heeft ons bevestigd dat hij vandaag die gesprekken is gestart”, zo schrijft Delaplace. Om die gesprekken niet te hypothekeren, zo klinkt het, heeft Delaplace enkele dagen geleden al beslist om een driedelige documentaire over de zaak-De Pauw uit het uitzendschema te halen.
Het proces dat niemand wou, van documentairemaker Tess Uytterhoeven, loopt al twee jaar op Streamz en is bekroond met de H van Humo. Ze ging in première kort na De Pauws veroordeling voor het stalken van vijf vrouwen en de digitale overlast bij een zesde vrouw.
Nadat Bart De Pauw en zijn vrouw eerder al hun versie van de feiten mochten geven in Telefacts op VTM, is Het proces dat niemand wou het antwoord van de getroffen vrouwen. Het is geen documentaire over, maar met hen. Ze waren trots op het resultaat, ook al toont dat hoe hard Bart De Pauw en de zaak op hun leven heeft ingehakt.
Een aantal van die vrouwen zijn bovendien al jaren verbonden aan de VRT, zoals Maaike Cafmeyer, die de hoofdrol speelt in de reeks Chantal.
Waarom schrapte de VRT-CEO eigenlijk de uitzending?
Delaplace benadrukt in zijn statement dat hij aan de kant van de slachtoffers staat en het programma voor onbepaalde duur liet schrappen “in het belang van de VRT én de slachtoffers”, maar op korte termijn dient hij toch vooral de belangen van Bart De Pauw.
De documentaire zette kwaad bloed bij de verdediging, omdat er vrouwen in aan bod komen voor wie De Pauw niet schuldig is gevonden. Het kwam bij het kamp De Pauw over alsof zij zo alsnog hun gram haalden en daarom is ze een doorn in het oog. “Misschien is het tijd om de bladzijde om te draaien”, zegt De Pauws advocaat Michael Verhaeghe.
De Pauw zou maanden geleden al een gesprek zijn opgestart over een manier om excuses publiek te maken, bijvoorbeeld via een video, bijvoorbeeld via VRT.
Delaplace zegt in zijn mededeling dat hij contact heeft gelegd met alle partijen, maar een van de burgerlijke partijen die hij op voorhand inlichtte, zou te horen hebben gekregen: het was ofwel die docureeks, ofwel excuses. Al ontkent de VRT deze versie van de feiten. VRT vond een eventuele verzoening dan van groter maatschappelijk belang, maar eigenlijk zet de publieke omroep de slachtoffers daarmee met de rug tegen de muur. Het is De Pauw die de touwtjes in handen krijgt en hen monddood maakt.
Dat deze vrouwen en hun advocaten er nu het zwijgen toe doen, suggereert dat ze een poging tot verzoening toch nog niet uitsluiten.
Hoe wordt er binnen de VRT gereageerd?
Het valt op dat Delaplace zegt dat zijn beslissing ook de belangen van de VRT dient. Sinds de zaak losbarstte, is De Pauw op ramkoers met de openbare omroep.
Bart De Pauw eiste ooit 13 miljoen euro schadevergoeding omdat hij in november 2017 aan de deur was gezet, door de voorganger van Delaplace. De VRT won die zaak en De Pauw moest een symbolische euro betalen.
Ze hebben geen enkele verplichting tegenover een tv-maker die al zeven jaar niet meer bij hen op het scherm komt. Tegenover de vakbonden, maar ook tegenover de ene vrouw die hij verwittigde van zijn beslissing, verkondigde Delaplace dat er ook in de toekomst geen programma met De Pauw aankomt.
Het is hét gespreksonderwerp bij de VRT: waarom voelt de CEO zich zo verantwoordelijk om de verzoening te laten slagen, dat hij bereid is om een programma te censureren? “We hebben de indruk dat er iets niet in de haak is, maar we weten niet wat”, zegt een werknemer. “Het is het enige gespreksonderwerp hier.”
Maandag is er een raad van bestuur gepland bij de openbare omroep, waar deze zaak zeker te sprake komt, maar als CEO heeft Delaplace wel de vrijheid om dit soort beslissingen te nemen, zegt een van de bestuursleden.
Hoe gaat het intussen met Bart De Pauw?
Een delicaat element is het mentale welzijn van Bart De Pauw, van wie een jaar geleden in de media kwam dat hij in het ziekenhuis werd opgenomen na een zelfmoordpoging.
Professioneel gaat het hem niet voor de wind. De Pauw mag bedrijfsproducties leveren voor ondernemer Fernand Huts, maar zijn televisiecarrière zit zonder meer in het slop. Het laatste programma waar zijn naam mee verbonden was, het sketchprogramma Influencers flopte. Plannen voor een nieuwe tv-show lijken niet aan de orde.
Koeken Troef, het productiehuis waarmee hij tal van programma’s maakte voor onder andere de VRT, boekte op zijn hoogtepunt een brutomarge (de omzet verminderd met een aantal kosten) van meer dan 1 miljoen euro. In 2022, het laatst gekende boekjaar, eindigde het op amper 4.508 euro.
De Pauw is intussen uit Koeken Troef gestapt en zijn vrouw Ines moest de tering naar de nering zetten: er is op dit moment niemand meer in dienst van het bedrijf, terwijl dat in de hoogdagen nog meer dan tien personeelsleden waren.
Met Little Harry en TigerLily World of Wonders (T-WOW) zijn ze nog actief met commerciële producties. Little Harry boekte laatst een verlies van 200.000 euro, T-WOWzit duidelijk nog in een opstartfase.
Vragen over zelfdoding? Bel gratis naar de Zelfmoordlijn 1813 of surf naar zelfmoord1813.be
'We hebben de indruk dat er iets niet in de haak is, maar we weten niet wat'
0 件のコメント:
コメントを投稿