Radiopresentatrice Ann Van Elsen getuigde in ‘Winteruur’ over hoe ze op zoek is naar zichzelf en hoe autisme daar een grote rol in speelt. “De gesprekken wijzen in die richting.”
Ann Van Elsen, ex-miss België en tegenwoordig radiopresentatrice bij Joe, was maandagavond te gast bij Wim Helsen in Winteruur. Zoals gasten dat gewoonlijk doen, mocht ook Van Elsen haar favoriete tekst bovenhalen. Eentje over autisme, een weloverwogen keuze. “Ik ben op dit moment heel erg op zoek naar mezelf”, zei ze vlak voor ze begon voor te lezen uit Meisjes en vrouwen met autisme van Sarah Hendrickx.
Op de vraag waarom ze specifiek voor een tekst over autisme koos, zei Van Elsen: “Ik was ermee in contact gekomen met mijn jongste dochter, Jackie-Lou. Ik vond het heel frappant dat werd geopperd dat zij autisme had.” De tekenen van autisme kwamen namelijk niet overeen met het idee dat Van Elsen had over kinderen met de aandoening. Tot een diagnose kwam het niet, verduidelijkte ze. “Maar dan kwamen er verdere gesprekken, waarbij ze ook naar de familie kijken en nagaan of er daar iemand met autisme is. En aan mijn moederskant is dat het geval.”
“Door het feit dat ik altijd als sociaal werd gezien, is er nooit op die manier over nagedacht. Maar ik ben er dan zelf over beginnen opzoeken en nadenken. Ik ben ook naar een psychiater gegaan. Nu, vooraleer die kunnen vaststellen of het autisme is, dan had ik volgend jaar of binnen tien jaar moeten komen, Wim.” Ook in haar geval is er dus nog geen officiële diagnose. “Maar de gesprekken die er geweest zijn, wijzen in die richting”, vertelde Van Elsen, die ook al langer naar de psycholoog gaat.
LEES OOK. ‘Barbie’-acteur Ryan Gosling moet Ann Van Elsen nog geld voor een broeksriem
Andere denkwijze
De presentatrice vertelt ook over haar jeugd, en hoe daar mogelijk al tekenen waren. “Zoals in mijn fantasie, die iets te breed was. Ik werd niet echt gepest, maar ik zag de anderen wel vaak kijken van ‘wat zegt die nu?’. Ook dat linkte ik niet met autisme. Maar ik ben van vooral een creatief en zelfzeker persoon gegaan naar iemand van wie men zei: Wat is er mis met jou? Omdat ik niet dacht zoals de norm dacht.”
“Ik ging daardoor op de rem staan en werd veel onzekerder. Ik ging dingen niet zeggen of ging kijken naar hoe anderen het deden en dat kopiëren. Ik vraag me daarom af of wat ik tot nu toe gedaan heb, het gevolg is geweest van mijn echte ik. Of eerder een combinatie van die gekopieerde identiteit en de drang naar erkenning om oké te worden gevonden.”
0 件のコメント:
コメントを投稿