AchtergrondMilk Inc.
Het Sportpaleis was vrijdag het decor voor de comeback waarvan je wist dat die zou komen: Milk Inc., jarenlang de grootste dance-groep in ons land, stond weer in vol ornaat op het podium, mét zangeres Linda Mertens. Muzikaal brein Regi baande de weg voor haar triomfantelijke terugkeer met een avondje nineties- en nillies-nostalgie.
“Linda! Linda! Linda!” Op de rij voor ons weten ze hoe laat het is als het Sportpaleis om iets voor tien plots pikdonker wordt. Regi heeft zijn volk dan al anderhalf uur laten zingen en hossen, maar heeft op het podium plaatsgemaakt voor een onbekende onder een zwart doek. Niemand in een straal van twintig meter rondom onze kuipstoel gelooft nog dat Linda Mertens níet onder dat doek zit en dat zij de reden is dat Regi zijn show ‘The Return’ heeft genoemd. Zelden zagen we zoveel schermpjes oplichten in een concertzaal.
Oorverdovend is het gekrijs als de zangeres van Milk Inc. zich bekendmaakt, alsof het populaire dance-duo niet negen jaar geleden, maar gisteren is gestopt. Mertens speelde het Sportpaleis samen met Regi meer dan twintig keer plat, maar beeft nu net niet van de stress. Ze haalt een paar keer diep adem en zingt dan de eerste woorden van ‘Whisper’. De collectieve zucht, ze kan het nog! Ook haar klaterende Kempisch is in al die tijd nergens naartoe gegaan, zo blijkt snel: “Ik wil ulle allemoal ne knuffel geven!” Na ‘Whisper’ volgen ‘Run’ en ‘Blackout’. Of ze in het tweede deel nog eens mag terugkomen, vraagt Regi treiterig.
Eerbetoon
Naar de comeback van Milk Inc. wordt uitgekeken sinds het duo in 2014 een lange pauze aankondigde, omdat Mertens zwanger was van haar eerste kind Lio. Toen het meisje kanker kreeg en in 2017 overleed, werd de groep voor onbepaalde tijd opgeschort. Penxten vond zichzelf opnieuw uit en reeg de Nederlandstalige pophits aan elkaar met gastzangers als Camille, Jaap Reesema en Niels Destadsbader, maar de vraag naar het project waarmee hij groot werd bleef. Meer dan eens zei Regi in de pers dat hij Milk Inc. graag weer samen wilde krijgen, maar enkel als zijn Miss Lin daar klaar voor was. Over de mogelijkheid om bijvoorbeeld opnieuw te beginnen met een andere vocalist repte hij nooit.
Vorig jaar gonsde het al van de geruchten toen Mertens in de aanloop naar Regi’s Sportpaleis-concerten gespot werd op podia in Engeland en Spanje. De krantensites sprongen er gretig op, maar de voorspelde comeback kwam er niet. Ook toen bleef Regi kalm. “Linda is absoluut welkom,” zei hij in mei in Het Laatste Nieuws, “maar ik kan haar niet dwingen, het is out of my hands. Ze moet het zélf willen.” En of ze dit weekend wilde. “Mijn terugkeer is niet zomaar een heropleving van mijn muziekcarrière, het is een eerbetoon aan de herinnering aan mijn mooie dochter”, schreef ze vrijdagavond nog in het Engels op Instagram.
Wie in de tachtig minuten voor de onthulling met aandacht naar de show keek en luisterde, had al snel door dat Penxten een warm bad van nostalgie liet vollopen voor Mertens. Hij opende met zijn oude trancebeuker ‘Rigor Mortis’, speelde een flard van Sylvers ‘Turn The Tide’ – daar zit de producer immers ook achter – en speelde daartussen zijn recente single ‘Horen, zien en zwijgen’ met de Nederlandse Maxine, die zo flagrant naar de trance knipoogt dat het evengoed een nummer van Milk Inc. kunnen zijn. En voor wie vond dat de visuals vol evenwijdige neonlijnen niet hadden misstaan in de Zillion-film, gooide hij er niet alleen ‘Lethal Industry’ van Tiësto in, maar doorspekte Regi zijn dj-set na de pauze ook met quotes van Jonas Vermeulen als discotheekmogol Frank Verstraeten.
Doorgaans springt Regi voorzichtig om met nostalgie en wil hij het vooral over zijn recente pophits hebben. “De dag dat ze me als retroact boeken, ga ik wel iets anders doen”, zei hij vorig jaar in De Morgen. Ook in het Sportpaleis was er ruimte genoeg voor zijn recente hits, van Vuurwerk tot afsluiter De wereld draait voor jou.
Maar zoals de Limburger een paar jaar geleden voorvoelde dat Vlaanderen rijp was voor dancepop in het Nederlands, weet hij nu wellicht goed dat hij gek zou zijn mocht hij geen respect hebben voor zijn catalogus. Trance en eurodance, de genres waarmee hij groot werd, hoor je op chirofuiven en hippe boutiquefestivals. De jaren nul, het decennium waarin hij met Milk Inc. de Sportpaleizen aan elkaar reeg en de snobs een neus zette op Rock Werchter, worden langs alle kanten gevierd. Blink-182 heeft een nieuwe plaat uit, David Guetta scoorde zijn grootste hit in tijden met een rip-off van Eiffel 65, XINK brengt shirts uit met de tekst van ‘De vriendschapsband’ en precies op de dag van Mertens’ comeback verkozen de luisteraars van Qmusic het Milk Inc.-nummer ‘Walk On Water' tot beste nummer van de zeroes.
De avond in het Sportpaleis is bijna ten einde, knalkoning Regi heeft er naast een stuk of veertig andere nummers en flarden van nummers ook nog ‘Something' van Lasgo en ‘Désenchantée’ van Kate Ryan doorgejast. Tijd voor Linda om nog eens terug te komen voor onder meer het emotionele ‘Miracle’ en het onvermijdelijke ‘Walk on Water’, met Regi op akoestische gitaar en stille kracht Filip Vandueren - de man met de hoed - op keytar. “Die Linda zit er nog boenk op!”, oordeelde een man achter ons. Maar goed ook, want hier stopt het niet voor Mertens. Afspraak voor de uitgebreide reünie van Milk Inc. op 9 november 2024 in het Sportpaleis. Of 2004, daar willen we nu van af zijn.
0 件のコメント:
コメントを投稿