Tragikomedie over sekswerker 'Anora' snoept Gouden Palm in Cannes af van Iraanse favoriet - De Morgen

Vorige zomer verraste Greta Gerwig vriend en vijand door het grootste kassucces van het jaar te boeken met Barbie, een film over een stuk speelgoed. Op het 77e festival van Cannes deed ze als juryvoorzitter opnieuw radicaal haar eigen, verrassende ding door de Gouden Palm toe te kennen aan Sean Bakers Anora - en niet aan de gedoodverfde winnaar, Mohammad Rasoulofs The Seed of the Sacred Fig.

Rasoulof leek alle troeven in handen te hebben voor een klinkende overwinning. De Iraanse regisseur, die openlijk het autoritaire regime in zijn land bekritiseert, werd recent veroordeeld tot zweepslagen en acht jaar cel. Dat vonnis noopte Rasoulof vlak voor de start van het festival tot een drastische beslissing: hij betaalde smokkelaars om hem te voet door de bergen uit Iran te loodsen. Zo kon de 52-jarige filmmaker er uiteindelijk in Cannes bij zijn om de ellenlange staande ovatie voor The Seed of the Sacred Fig in ontvangst te nemen.

Alleen al door die bijzondere omstandigheden had de jury de Gouden Palm aan Rasoulof kunnen geven. Maar toen het razend spannende The Seed of the Sacred Fig ook echt een van de beste films bleek te zijn van deze toch wat middelmatige editie, leek de zaak helemaal beklonken.

Groot was dus de verbazing toen de jury zaterdagavond een ‘Speciale prijs’ in het leven riep voor Rasoulof. Een troostprijs - je kan het niet anders noemen - die de geplaagde regisseur een hart onder de riem steekt en hem de kans gaf om een bevlogen speech te geven, maar die doet vermoeden dat niet iedereen in de jury dol was op de film.

Grappig, levendig en kwetsbaar

Anderzijds hoeft het ook niet helemaal te verbazen dat Greta Gerwig als een blok voor Anora is gevallen. De toon van Bakers film herinnert aan Gerwigs eigen werk als actrice en als regisseur: grappig, levendig en toch kwetsbaar. Het titelpersonage (gespeeld door Mikey Madison) is een jonge New Yorkse sekswerker die haar leven plots in een Assepoester-achtig sprookje ziet veranderen wanneer een Russische miljardairszoon stapelverliefd wordt op haar. Maar dat is niet naar de zin van zijn familie in Moskou, die een bende boeven inschakelt om Anora’s droom brutaal te doorprikken.

Voor Sean Baker, een onafhankelijke filmmaker die al 25 jaar lang aan de weg timmert met pareltjes als het volledig op iPhones gefilmde Tangerine en The Florida Project, betekent deze overwinning een gigantische stap voorwaarts. Baker werkt met kleine budgetten, produceert/schrijft/regisseert/filmt/monteert zijn films doorgaans zelf, en vertelt verhalen over migranten, transpersonen, porno-acteurs en andere verschoppelingen. In alle opzichten belichaamt hij outsidercinema. Maar de Gouden Palm zet nu de deur naar algemene erkenning open.

Recente Palm-winnaars zoals Anatomie d’une chute, Triangle of Sadness en Parasite kregen dankzij hun overwinning in Cannes een stevige Oscarboost, en die weg lijkt nu ook voor Anora open te liggen: naar ons gevoel is dit misschien niet Bakers meest volmaakte film, maar met zijn entertainende, toegankelijke verhaal en zijn ontroerende heldin kan hij zeker veel harten veroveren.

Wonderbaarlijke Indische ontdekking

De Grand Prix, de tweede prijs van het festival, ging naar het wonderbaarlijke All We Imagine As Light: de eerste Indische film in de competitie in dertig jaar tijd, en onze persoonlijke favoriet van het festival. De 38-jarige regisseuse Payal Kapadia, die al enkele bekroonde documentaires op haar naam had staan maar nu voor het eerst een fictiefilm draaide, werpt zich meteen op als een unieke stem.

Haar film gaat over de prachtige vriendschap tussen drie vrouwen in Mumbai, en is van een intieme, poëtische schoonheid die je het gevoel geeft dat je enkele centimeters boven je bioscoopstoel zweeft. Het soort ontdekking dat je niet elk jaar te zien krijgt.

Jacques Audiard (72) kan je bezwaarlijk nog een ontdekking noemen. Maar in zijn nieuwe film Emilia Pérez verkent hij wel weer volstrekt nieuwe horizonten. De regisseur die met Dheepan de Gouden Palm won, waagt zich nu aan een - hou u vast - Mexicaanse musical over een kartelbaas die van geslacht verandert. Met voorsprong een van de vreemdste films uit de competitie, waar het maak- en spelplezier vanaf spat en waarin de geest van Pedro Almodóvar nooit ver weg is. De jury overstelpte Emilia Pérez met liefde: Karla Sofía Gascón werd de eerste transpersoon die de award voor Beste Actrice in ontvangst mocht nemen - ze deelt de prijs met haar tegenspeelsters Zoe Saldaña, Adriana Paz en, jawel, popzangeres Selena Gomez. Daarnaast kreeg de film ook de Prix du Jury, de derde prijs.

Audiard was de enige van een oudere generatie regisseurs die in de prijzen viel. Want als er dit jaar één tendens te noteren viel in de competitie, dan was het wel dat de bejaarde mannen teleurstelden. Paul Schrader (77) bleef in het gortdroge Oh, Canada ver onder het niveau van First Reformed, en de 81-jarige David Cronenberg (The Fly) kon maar weinigen begeesteren met zijn The Shrouds.

Maar vooral Francis Ford Coppola (85) moest het in Cannes ontgelden. Megalopolis, het peperdure passieproject waarvoor hij 120 miljoen dollar ophoestte, werd op hoongelach onthaald, en kon ondanks de enorme mediabuzz nog steeds geen Amerikaanse distributeur strikken. Zal Megalopolis ooit in Coppola’s eigen thuisland te zien zijn?

‘Anora’ heeft voorlopig geen Belgische verdeler.

Adblock test (Why?)

続きを読みます https://news.google.com/rss/articles/CBMihAFodHRwczovL3d3dy5kZW1vcmdlbi5iZS90di1jdWx0dXVyL3RyYWdpa29tZWRpZS1vdmVyLXNla3N3ZXJrZXItYW5vcmEtc25vZXB0LWdvdWRlbi1wYWxtLWluLWNhbm5lcy1hZi12YW4taXJhYW5zZS1mYXZvcmlldH5iNDUwZTMyNi_SAQA?oc=5