Van alle tv-uitzendingen rond de verkiezingen is 'Eerste keus', het programma van Tom Waes en politiek journalist Pieterjan De Smedt het meest verfrissende format. Geen debat onder politici in een kasteel in de Ardennen, al levert dat uitstekende televisie op. In 'Eerste keus' gaan de politici voluit de confrontatie aan met de kiezer, in dit geval de laatstejaars van een aantal middelbare scholen.
1. Een draaiende zetel
De setting, een draaiende zetel in het midden van een cirkel vol leerlingen, plaatst de politici in de brandlijn van honderden tienerogen. En de aflevering afgelopen maandag, in het Guldensporencollege in Kortrijk, toont aan dat het universum van die jongeren soms heel ver weg ligt van waar de meeste Wetstraatjournalisten vertoeven. En wellicht is dat misschien de grootste verdienste van de makers van 'Eerste keus'.
Er is vaak bijval voor de formule. Liesbeth Van Impe van Het Nieuwsblad zegt dat het programma "boeiende inzichten oplevert. Zowel over de politici, die met wisselend succes empathisch en rechtdoor proberen te zijn. Maar ook over die jongeren".
Bart Eeckhout van De Morgen zegt dat hij fan is van het programma, dat hij "samen met de 14 jaar oude zoon trouw voor de buis bekijkt. We hebben er allebei wat aan, ook aan de discussies thuis op de bank."
En dan was er ook het probleem van het welzijn van de jongeren, waar N-VA-voorzitter Bart De Wever moest toegeven dat dit "close to home" kwam, zonder er een oplossing voor te kunnen bieden. Terwijl politici, zeker in campagnetijden, vooral dat proberen te doen: oplossingen aanbieden voor elk mogelijk probleem.
2. "De helft van de leerlingen had nog nooit van Tom Waes gehoord"
Ook voor de scholen was dit een ervaring op zich. Voor Koen Quaghebeur, de directeur van het Guldensporencollege, was het schrikken dat zoveel jongeren hun hand opstaken toen de vraag werd gesteld over het onderwijs over de geaardheid.
In 'Het Nieuwsblad' verdedigt hij zijn leerlingen. “De meesten hebben nochtans niks tegen mensen met een andere geaardheid. Ik denk dat ze het gevoel hebben dat het hele LGBTQ-verhaal hen te veel opgedrongen wordt. (...) Vooral dan de jongeren die opgroeien in een gezin waar die openheid er helemaal niet is."
Quaghebeur wijt het voor een stuk aan het gebruik van sociale media. "Jongeren kijken enkel naar hun media, die hun eigen ideeën versterken" En opvallend, "de helft van de leerlingen had bijvoorbeeld nog nooit van Tom Waes gehoord toen die hier toekwam.”
De vraag is of jongeren andere thema's in het politieke debat hebben gebracht. Het werd snel duidelijk dat er misschien enkele thema's zijn die specifiek hard leven bij jongeren, zoals mentaal welzijn. Maar dat ze voor de rest wakker liggen van dezelfde thema's als de rest van de bevolking. Gelukkig maar.
Bovendien hebben ze een stevige mening over die thema's en zijn ze mondig, ook in hun confrontatie met doorwinterde politici. "Je moet hen niet vragen wie minister van Werk is, maar ze zijn heel betrokken bij concrete thema's als de hoofddoek, zorg of pensioenen", zegt maker Tom Waes.
En daarom was het grootste verschil misschien wel de vragen die ze stelden: over pepperspray op zak, over de doodstraf, of over een verplichte burgerdienst.
3. De kanariepietjes van de democratie
Ik noem jongeren die voor het eerst gaan stemmen geregeld “de kanariepietjes van de democratie", omdat hun politieke identiteit nog niet vervolledigd is. Het zijn nog geen gewoontestemmers, hun keuze kan nog alle kanten uit, zoals uit die concrete vragen ook blijkt. Zo geven peilingen aan dat bij jongeren Groen hoger scoort, al is Vlaams Belang, net als bij de rest van de bevolking de grootste partij.
En wie naar de voorlaatste aflevering van 'Eerste keus' heeft gekeken, kan misschien denken dat Vlaams Belang goed moet scoren bij jongeren met een migratieachtergrond. Het waren die jongeren die beaamden dat dat je in de klas "bezig moet zijn met ABCDE en niet met LGBTQ", zoals Chris Janssens poneerde. Maar dat wil niet zeggen dat Vlamingen, jong of niet, jongeren met een migratieachtergrond voor Vlaams Belang stemmen.
Dat blijkt ook uit wetenschappelijk onderzoek. Recent onderzoek van de KU Leuven - dat nog niet gepubliceerd is - over het stemgedrag van kiezers met Marokkaanse en Turkse roots in de regio Antwerpen geeft aan dat 0,3 procent van de Antwerpse respondenten met Marokkaanse of Turkse roots op Vlaams Belang zouden stemmen ‘mochten er vandaag lokale verkiezingen zijn’. Dat ligt in de lijn van resultaten in eerdere publicaties van de KU Leuven over het onderwerp.
Die cijfers doorkruisen het idee dat Vlaams Belang bewust op zoek zou gaan naar stemmen in de migratiegemeenschap. Of liever, het zou wel eens kunnen dat die zoektocht minder succesvol is dan aangenomen.
Nog 4 dagen en dan weten we wie waarom op welke partij heeft gestemd.
0 件のコメント:
コメントを投稿